Pokręcona umowa

Prolog

========================

Prolog

========================

Dane

Pewnego razu była sobie dziewczyna, która mnie nienawidziła.

Prawdziwa historia.

Pojawiła się znikąd pierwszego dnia ostatniej klasy w moim liceum, zmierzając na parking dla uczniów niczym Cruella de Vil na polowaniu na szczeniaki. W dziesięcioletnim Mercedesie, z głośnością Pussycat Dolls "When I Grow Up". Benz skręcił w miejsce tuż obok mojego, gdy wysiadałam ze Spidera, i wyłapałam niestandardową tablicę rejestracyjną.

GOOD GIRL

Wyciągnąłem się na całą swoją wysokość i szerokość, zakładając na ramię znak "nie pierdol", kiedy jakaś laska wysunęła się z Benza - w za dużych okularach przeciwsłonecznych, w oślepiającej, mandarynkowo-różowej sukience i różowych zamszowych sandałach na wysokim obcasie, których paski zawinęły się wokół jej stonowanych łydek. Zatrzasnęła drzwi i przeszła obok mnie, jakbym nie istniała.

Niefajnie.

Nowa dziewczyna? Musiała być.

Znałam wszystkich w Bullshit Academy-Beaumont, to znaczy - i wszyscy znali mnie. Ledwie rzuciłem okiem na jej twarz, ale te krągłości nie należały do nikogo, kogo znałem. Zdecydowanie nie rozpoznałam tego ciasnego tyłka, ciepłego cynamonowego odcienia jej skóry, ani rażącej postawy.

"Hej, dobra dziewczynka", warknąłem.

Ona nie zatrzymała się.

Jakaś inna dziewczyna w tanich dżinsowych spodniach i koszulce Spitfire Wheels wysiadła po drugiej stronie Benza. Zerknęła w moją stronę. Miała ciemne włosy, bladą skórę i rumieńce na policzkach, jak lalka bitej śmietany z wisienką na wierzchu.

Tych dwoje wyglądało jak bufet z deserami, a ja nawet nie wiedziałem, kim są.

Niedobrze.

Nie mogłem pozwolić, żeby takie dziewczyny kręciły się po mojej szkole bez a) dowiedzenia się, kim są, żeby b) móc zdecydować, czy mam je w dupie. Istniał porządek dziobania w tych sprawach, że tak powiem. A tutaj, ja byłem najlepszym kutasem. Miałem pierwszeństwo.

Jeśli chciałem.

Ale ona nadal nie spojrzała w moją stronę.

"Tak, ty", powiedziałem do jej pleców. Byłem świadomy, że ludzie zaczęli się zatrzymywać i gapić na mnie, jak zawsze.

Nie zrobiła tego.

Skaterka zatrzymała się i dała jej ramię jednak lekko szarpnąć. I w końcu się zatrzymała. Jej ramiona się ułożyły. Odwróciła się i spojrzała prosto na mnie.

A więc widziała mnie tutaj, kiedy prawie mnie przejechała.

Jej błyszczyk mienił się w słońcu, a usta drgały z niesmakiem. Miedziane pasemka w jej ciemnych włosach migotały wokół twarzy bezlitosnego bóstwa, niczym ogień żarzący się na łożu z rozżarzonych węgli. Wsunęła na głowę swoje różowo-złote puzderka Versace i spojrzała na mnie z góry i z dołu. Kiedy jej ciemne oczy spotkały się z moimi, jej nos podniósł się do góry. Nigdy nie zdarzyło mi się, żeby dziewczyna w moim wieku patrzyła na mnie z taką pogardą, a jeszcze nie powiedziałem nic strasznego.

Mogła być ładna... z wyjątkiem tego bałaganu na środku twarzy.

Dobra, więc nie była brzydka. Ale ta paskudna, nie do końca zagojona, frankońska blizna/ rana, która ciągnęła się przez jej policzek i w górę po stronie nosa, była całkiem, kurwa, godna pożałowania. Dlaczego nie założyła bandaża na to coś?

"To miejsce jest zarezerwowane," poinformowałem ją.

Zerknęła na miejsce, gdzie zaparkowała, jakby nie widziała nic złego w zajęciu jednego z najlepszych miejsc na parkingu, kiedy wszyscy inni zostawili je wolne. Potem spojrzała na mój samochód, jakby był kupą łajna. Działka była wypełniona Benzami, BMW, Audi. Ale nikt nie jeździł do szkoły Ferrari, nawet w tej szkole.

Oprócz mnie.

"Drużyna hokejowa," enuncjowałem, na wypadek gdyby była kurwa wolna czy coś.

"Nie obchodzi mnie to," odparła.

Potem zaczepiła swoje ramię przez ramię swojej przyjaciółki. We dwie skierowały się w stronę szkoły, a ona nie oglądała się za siebie.

Patrzyłem, jak idzie, po schodach i do budynku, przez chropowaty kamienny łuk, na którym wyryto po łacinie jakieś archaiczne bzdury na długo przed tym, zanim jeszcze wpuszczono tu dziewczyny.

Lex, który pozostawał niemy przez całą tę wymianę zdań, nie spieszył się z wędrówką od strony pasażera mojego samochodu. Czułam jego rozbawienie promieniujące z niego, gdy zapalił się obok mnie.

"Kim jest ta skaterka?" Zapytałem go, bo w żaden sposób nie okazywałem jej zainteresowania.

"Nie wiem".

"Dowiedz się." Zerknąłem na niego, gdy wydychał dym. Jeśli ktoś mógł mi dostarczyć informacji na temat kilku dziewczyn z liceum, to był to mój kuzyn, Lex. W każdym razie, to było najmniej, co mógł zrobić za oczekiwanie, że podniosę jego tyłek w Pająku po tym, jak jego kawałek gówna motocykl zepsuł się.

Uśmiechnął się do mnie, wyglądając bardziej jak szakal niż zwykle. Dobroduszny szakal w skórzanej kurtce, z ruiną w oczach. Często o tym myślałem; dokąd obaj zmierzaliśmy w życiu. Ja do zwycięstwa, a on do pieprzonej ruiny.

Może ja byłem błogosławiony, a on potępiony, ale tak naprawdę, w naszej rodzinie, jaka była różnica?

Zacząłem iść w kierunku szkoły, a kiedy nie podążał, zawróciłem. "Masz zamiar zobaczyć dzisiaj wnętrze klasy?"

"Jak myślisz, co się stało z twarzą tej laski?" powiedział w odpowiedzi.

"Jaka laska?" Powiedziałem płasko, jakbym nie miał pojęcia, o czym mówi.

On wiedział, że mam. Nie codziennie dziewczyna tak po prostu mnie olała.

Mój kuzyn uśmiechnął się i zrobił tę dziwną rzecz, którą zrobił, dotykając językiem do swojego górnego zęba. Dlaczego dziewczyny uwielbiały ten ruch, nigdy się nie dowiem.

Odwróciłem się i wszedłem do szkoły, próbując udawać, że najbardziej nieoczekiwana, nieakceptowalna i interesująca rzecz, jaka przydarzyła mi się od długiego, pieprzonego czasu, nie wydarzyła się właśnie na tym parkingu, dzięki uprzejmości jakiejś laski w wywołującej drgawki sukience i z ohydną raną na twarzy.

Widziałem ją po drugiej stronie foyer z jej przyjaciółką, przy stole orientacyjnym, gdzie nowi studenci się meldowali. Rozmawiały, jakby to, co się stało, w ogóle nie miało miejsca.

Jakby nie obchodziły jej zasady. Albo fakt, że miała oczywisty rezultat zderzenia z dużym, poszarpanym przedmiotem na środku twarzy.

Albo to, że najpopularniejszy chłopak w szkole gapił się na nią.

Przyjechałem do West Vancouver z Toronto na drugim roku i kiedy jako piętnastolatek przemierzałem korytarze Akademii Beaumont, nowy chłopak zza wschodniej granicy, robiłem wrażenie. Zresztą wszystko, co trzeba było zrobić, żeby zaimponować ludziom w okolicy, to to, co zwykle.

Bądź bogaty.

Bądź gorący. Albo przynajmniej bądź zajebiście fajny.

I oczywiście, być najlepszym z najlepszych.

A ja byłem. Sportowiec. Uczennica. Ciemny blondyn, zielone oczy i przeznaczenie do wielkości.

Nie chwalę się.

Wszystko to przyszło naturalnie i nie powiedziałbym, że mogę sobie przypisać cokolwiek z tego. Mój wygląd pochodzi od moich rodziców. Geny sportowca pochodzą od mojego ojca. Inteligentne geny pochodzą od mojej mamy, tak samo jak moje pieniądze. Moje nazwisko, Davenport, otworzyło mi wszystkie drzwi, zanim jeszcze zdecydowałem się przez nie przejść.

A fakt, że byłem najbogatszym dzieckiem w bogatej szkole? Takie gówno czyniło cię królem, zanim jeszcze zdecydowałeś, że chcesz ten tytuł.

Przez całe życie byłem traktowany jak bohater jakiejś epickiej fantazji i każdy chciał mieć w tym udział, nieważne jak mały.

Ale nie ona.

Patrzyła mi prosto w oczy, jakbym był złoczyńcą ukrywającym się w ubraniu bohatera, i widziała to jak na dłoni.

Nawet nie wiedziałem, dlaczego mnie to denerwowało. Ale, kurwa, tak było.

Nazywała się Devi Sereda.

Dowiedziałem się tego później.

Poszła korytarzem w lewo, nie rzucając nawet kolejnego spojrzenia w moją stronę.

Ja poszedłem w prawo. I nawet nie spojrzałem na nią. Dużo.

Może niektóre bajki, tak pokręcone jak były, miały się tak skończyć - zanim się jeszcze zaczęły.

Nasza nie była jedną z nich.

Rozdział 1 (1)

========================

Rozdział pierwszy

========================

Dane

Dwanaście lat później...

Czułam się, jakby wszystkie anioły w niebie zbiorowo nasikały na mój samochód.

Najwyraźniej, kiedy całe twoje życie nagle się rozbiło i spłonęło, jest taki jeden moment w samym środku, kiedy siedzisz w tlących się, zamglonych popiołach i to wszystko naprawdę cię uderza. Prosto w jaja.

Trust me. Siedziałem w samym środku.

Rolf właściwie musiał zwolnić, żeby wycieraczki przy dużej prędkości mogły oczyścić mu widoczność na tyle, żeby mógł jechać.

Siedziałem sam na tylnym siedzeniu, mój wiecznie brzęczący telefon odchodził w kieszeni. Był ponury, szary wtorkowy poranek w październiku, miałem około trzech godzin snu w ciągu tylu dni i naprawdę nie zaskoczyło mnie, że wszechświat lub pogoda mnie nienawidzi. Ale zaskoczyło mnie, jak bardzo mogę aktywnie nienawidzić miejsca, w którym nie byłem, a nawet nie myślałem o tym, przez ponad dekadę.

Witamy w Vancouver.

To był pierwszy raz, kiedy wróciłem na zachodnie wybrzeże Kanady od ukończenia szkoły średniej, i nie była to podróż dla przyjemności. Wyjazdy służbowe, które były zarządzane pod groźbą zwolnienia przez szefa - który był również twoją matką - rzadko się zdarzały, tak sobie wyobrażałem.

W końcu miałem dość słuchania tego i wyciągnąłem telefon, żeby sprawdzić wyświetlacz.

Czyste kurewstwo

Odgryzłem się od westchnienia i odebrałem połączenie. "Czemu zawdzięczam to niesamowite rozczarowanie".

"To właśnie powiedziała, ostatniej nocy, jestem pewien," powiedział mój najlepszy przyjaciel, Shane.

"Ile pieniędzy potrzebujesz?"

"Jestem zraniony, Dane. Kiedy kiedykolwiek prosiłem cię o pieniądze?".

"Nigdy. Zazwyczaj zapraszasz mnie na piwo, co tak naprawdę oznacza striptizerki i wycieczkę drogową, a następnie uderzasz mnie z rachunkiem".

"Problemy miliardera, co?"

Cicho przewróciłem oczami i czekałem, aż przejdzie do rzeczy.

"Słuchaj", powiedział, "nie dzwonisz, nie piszesz, a teraz słyszę, że jesteś w mieście i nawet nie pingowałeś mojego tyłka na Grindr".

Cholera. Skąd on, do cholery, wiedział?



Wylądowałem jakieś dwadzieścia minut temu. Nie planowałem się z nikim widzieć, załatwiać innych spraw niż te absolutnie konieczne, kiedy tu byłem. Nie powiedziałem nawet nikomu, że przylecę, poza... pieprzonym Lexem.

Jezu Chryste, mojemu kuzynowi trzeba było założyć kaganiec.

Nie potrzebowałem tego w tej chwili.

Nie mogłam być bardziej aspołeczna przez te ostatnie dni, gdybym była w areszcie domowym, co nie było dalekie od prawdy. Naprawdę nie chciałam widzieć nikogo, kogo nie musiałam teraz widzieć.

Głównie dlatego, że nie miałam pojęcia, jak duża część światowej populacji widziała mnie ostatnio - całą mnie - w tym pieprzonym wideo.

Tak. Tego rodzaju wideo.

Może miałam nadzieję, że przez najbliższą dekadę będę unikać wszystkich, których znam, a wtedy wszystko się rozejdzie?

Jakie były szanse, że Shane jeszcze o tym nie wiedział?

"Nie jestem w mieście długo," powiedziałem mu. "Mój harmonogram jest dość napięty".

Był. Głównie dlatego, że moja matka/szefowa, która przyjeżdżała do Vancouver w ten weekend, aby wziąć udział w gali "kobiet w mediach", gdzie nasza firma była głównym sponsorem korporacyjnym, a ona sama była gościnnym mówcą, wysłała mnie kilka dni wcześniej na "sprawy galowe". Oznaczało to robienie głupich rzeczy, takich jak spotkania z organizatorami gali, oglądanie przestrzeni, w której odbywa się wydarzenie, i całowanie tyłka. Ponieważ całowanie w dupę stało się nagle najwyższym priorytetem w moim życiu.

Dla kogoś, kto nigdy wcześniej nie musiał całować dupy, była to trudna do przełknięcia pigułka. Jak lewatywa z pokruszonego szkła.

"Co może być tak zajęte, że przegapisz piwo ze swoim starym dobrym przyjacielem?" Shane zapytał. "Nie mów mi, że jesteś zawodowcem w porno".

I tak było.

Wbiłem palce w moje gałki oczne, aż zobaczyłem gwiazdy. "Na miłość boską, proszę nie mów mi, że to oglądałeś".

"Oh, stary. Oczywiście, że oglądałem. To znaczy, część. Za dużo bocznego kutasa jak na mój gust. Szczególnie, gdy znam faceta, do którego jest dołączony..."

Rozłączyłem się.

Oddzwonił.

"Więc, co jeszcze robiłaś?" zapytał, gdy odebrałam. "I przy okazji, gratulacje z powodu obwodu. Nigdy wcześniej nie widziałem twojego kutasa. Przynajmniej nie na twardo".

Znów się rozłączyłem.

Oddzwonił. Pozwoliłam mu przejść na pocztę głosową.

Napisał do mnie smsa.

Shane: Co tak naprawdę robisz?

Ja: Pracuję.

Shane: Co jeszcze jest nowego?

Postanowiłam odpowiedzieć szczerze.

Ja: Niedługo zostanę najmłodszym 10xmiliarderem w kraju i kupiłam kolejną agencję modelek, bo mogę.

Shane: A ja już wystarczająco cię znienawidziłem.

Telefon zabrzęczał.

Pure Fuckery

Tym razem odebrałem. "Zadzwoń do mnie następnym razem, gdy będziesz w Toronto".

"Come on," powiedział. "Spotkajmy się na piwie. Nie widziałem twojego tyłka po tej stronie Rockies od-"

"High school," skończyłem za niego. "I jest powód". Właściwie, to było kilka powodów. Ale sprawdziłem czas na moim zegarku. "To nie może zamienić się w striptizerki i wycieczkę."

"Lokalne piwo i talerz wędlin, i blunt z boku, max. Obiecuję."

Kolejny telefon brzęczał. To było biuro mojej matki, z Toronto, i natychmiast poczułem, że nadchodzi stresowy ból głowy. W najlepszym wypadku dzwoniła, żeby wcisnąć mi kolejne gówno. Jej manikiurzystka widziała filmik? Panie w klubie golfowym? W najgorszym wypadku chciała, żebym przedłużyła swój pobyt na zachodnim wybrzeżu. Być może na stałe.

"Odezwę się do ciebie", powiedziałam Shane'owi, po czym odebrałam telefon. "Dane z tej strony".

"Dzień dobry, Dane" - zaćwierkała jedna z asystentek mojej matki. Lisa? Lori? Wszystkie brzmiały tak samo. "Proszę czekać na panią Davenport".

Wzmocniłem się i czekałem.

"Więc mówisz mi, że wysyłam cię na zachodnie wybrzeże w interesach", powiedziała moja matka, jakbyśmy byli już w połowie rozmowy czy coś w tym stylu, "aby reprezentować moje interesy, spotykasz się z organizatorami gali i podajesz rękę, Dane, to wszystko, czego potrzebuję, abyś zrobił, i abyś zachowywał się-".

"I będę."

"A ty nawet nie odbierasz telefonu, kiedy do ciebie dzwonię".

Rozdział 1 (2)

"Rozmawiamy teraz przez telefon" - odpowiedziałam spokojnie. Naprawdę, przed moim ekranowym debiutem w wyciekłej seks-taśmie trzy dni temu, moja matka miałaby w dupie to, że odbieram lub nie odbieram telefonu. Albo wyjazd do Vancouver, żeby "reprezentować jej interesy" na jakiejś gali. Ani żadne z tych bzdur.

Christiana Davenport wykonała swoją pracę, wyjątkowo dobrze. I ja też. Nie trzeba było trzymać jej za rękę.

Ale jak szybko odkrywałam, taka była cena skandalu z seks-taśmą w mojej rodzinie: całodobowa opieka nad dziećmi w postaci zwiększonej ochrony, niekończące się spotkania z naszym zespołem prawnym, zespoły publicystów dyszące mi na szyję, a moja matka - prosto w mój tyłek.

"Tak. Ja mówię, a ty słuchasz", poinformowała mnie. "I oto co się stanie. Oprócz spotkania z organizatorami gali i lokalem, masz spotkać się z 'kobietami w mediach', które biorą udział w gali, przed wydarzeniem, jako moja przedstawicielka."

Kurwa, super. Przydzielała mi zadanie domowe.

Jakbym nie miała już wystarczająco dużo do zrobienia jako starszy wiceprezes wielomiliardowego konglomeratu korporacyjnego.

Potarłem skroń. "Które kobiety?"

"Wszystkie."

"Mamo, czy ty..." Picie w ciągu dnia? Kurwa, tracisz rozum? Wzięłam oddech. "Nie mam na to czasu".

"Znajdziesz czas, mój synu".

Cholera. Rozwijała syna mojego tylko wtedy, gdy była na mnie poważnie wkurzona. Myślałem, że naprawdę się uspokoiła od czasu odrętwiającego umysł, dwugodzinnego wykładu o moralności i standardach zachowania wczoraj.

Chyba jednak nie.

"Zaczniesz od kobiet, które prowadzą firmy, których jesteśmy właścicielami", mówiła dalej, "potem pracuj w dół listy gości. Mamy fotografów i media w gotowości do dostrzeżenia cię w Vancouver i relacjonowania twojego powrotu do chwały. Będziesz dżentelmenem, na którego cię wychowałam, kiedy spotkasz się z tymi kobietami, uściśniesz rękę każdej z nich i będziesz widziany, jak to robisz."

"Uh-huh."

Mogłem usłyszeć jak jej akrylowe paznokcie wystukują niespokojny rytm na twardej powierzchni. "Muszę poczuć twój entuzjazm w tej sprawie, Dane".

"Och, jestem zachwycona".

"A Davenport zawsze podaje rękę" - przypomniała mi, niezrażona.

Racja. Uścisk dłoni Davenporta.

Uścisk dłoni sprawiłby, że te kobiety zapomniałyby o skandalu z seks taśmą, na pewno.

"I to jest mądre wykorzystanie mojego czasu, bo...?".

"Ponieważ Bradley i ja wierzymy, że to właściwy ruch".

Oczywiście. Bradley. Wiceprezes ds. finansów w korporacyjnym imperium mojej rodziny, Valhalla Media Group, i prawa ręka prezesa - mojej matki - która była prawą ręką Boga - mojej babci, naszego współzałożyciela i dyrektora generalnego. Bradley zawsze mnie nienawidził. Może dlatego, że dostałem swoją pracę na złotej tacy, podczas gdy on na nią zapracował. Prawdopodobnie miał mój bardzo publiczny upadek, pokazany ostatniej nocy w Entertainment Tonight Canada, odtwarzany w nieskończonej pętli. Zastanawiałem się, czy zaktualizował swoje CV, aby ubiegać się o moją pracę.

"Czy nadal tam jesteś?" zapytała ostro moja matka.

"Jestem tutaj." Niestety.

"Twój harmonogram zostanie oczyszczony, aby wziąć udział w tym," poinformowała mnie. "To jest twój najwyższy priorytet w Vancouver. Twój zespół załatwi dla ciebie zaplanowane spotkania. Możesz zacząć działać dziś po południu".

"Porozmawiam z moim zespołem," wymusiłam, ściskając knykcie na skroni. "Po prostu zostaw to ze mną".

"Och, już z nimi rozmawiałam".

"Ty... co?"

Poważnie... Czy to się działo? Czy przez noc cofnęłam się do okresu dojrzewania?

Moja mama miała mniejszą kontrolę nad moim planem dnia w szkole podstawowej.

"To będzie dla ciebie dobre, Dane," powiedziała. "To okazja, by zapoznać się z naszym zachodnim wybrzeżem. Nigdy się tam nie zapuszczasz. Nawet nie poznałeś tych ludzi, a mimo to decydujesz, czy mają pracę dziś czy jutro. Wiesz, że twoja babcia woli bardziej osobiste środowisko pracy i od lat prosi cię o wycieczkę na zachód".

Wszystko prawda. Ale Valhalla rozrosła się wykładniczo, odkąd moja babcia faktycznie prowadziła ją na co dzień z moim dziadkiem lata temu. I czasami jej oczekiwania były nieco... oldskulowe.

"Tak", powiedziałem, "ale nie mógłbym uścisnąć ręki każdemu człowiekowi, którego zatrudniamy w dzisiejszych czasach, jeśli to właśnie sugerujesz".

"Nie będę słuchać wymówek w tej sprawie", powiedziała moja matka. "Davenport zawsze podaje rękę, a ty, jak na razie, jesteś Davenportem. W przeciwieństwie do niektórych ludzi, twoja babcia i ja wolimy dokładnie wiedzieć, z kim wchodzimy do łóżka".

Kurwa. Ja.

Niski cios, mamo.

A jak na razie? Co to do cholery miało znaczyć?

"Szkody wynikające z tego, co zrobiłeś, będą daleko idące, Dane. Rozumiesz?"

"Rozumiem." Ścisnąłem mostek nosa, czekając, aż ten, ostatni z litanii wykładów, się skończy.

"To nas zaboli w całej rozciągłości. To nie tylko... wideo," dodała z niesmakiem. "To jest publiczne postrzeganie. Jak tylko twoja... seks taśma... trafiła do sieci," wypluła, "to nas wywróciło do góry nogami-".

"To nie była moja taśma," przypomniałem jej. Próbowałem jej to wyjaśnić, ale w ostatnich dniach stała się selektywnie głucha.

"You. Were. W. W tym", odparła mi prosto w oczy.

Tak. Tak, byłem. A fakt, że zarówno ona, jak i moja babcia wiedziały, że w tym jestem, bo mnie w tym widziały - przynajmniej w części - zostanie poruszony na przyszłej sesji terapeutycznej lub tysiącu.

"To może utopić mniejszą rodzinę", ostrzegła mnie. "Musimy szybko podnieść głowę nad wodę".

"To nas nie wywróci, mamo".

"Powiedz to każdej osobie, której życie zostało kiedykolwiek wywrócone przez skandal seksualny, synu. Mężczyzna z kasety z seksem nie jest powszechnie uważany za uosobienie klasy, dyskrecji, godności zaufania... czy muszę kontynuować?"

"Nie trzeba."

"I mogę ci powiedzieć, że Bradleyowi nie podoba się wpływ na nasze liczby".

Wielka niespodzianka. A kiedy Bradley nie był zadowolony, moja matka była na ścieżce wojennej.

"Ostatnią rzeczą, jakiej teraz potrzebujemy", mówiła dalej, "jest fala kobiet z milionami zwolenników wyskakujących na Twitterze 'Me Too', ponieważ decydują, że najwyższy czas publicznie ujawnić fakt, że zniesławiony kawaler miliarder w nagłówkach seks-taśm klepnął je w tyłek na imprezie raz".

Rozdział 1 (3)

Naprawdę? To naprawdę było to, co myślała, że robię w wolnym czasie?

"Nie klepię przypadkowych kobiet w tyłek na imprezach, mamo. Just so you know."

Mogłem usłyszeć jej stukanie w paznokcie. Stuk, stuk, stuk. Jak zły dzięcioł próbujący przewiercić się przez jej biurko. "Napraw to", syczała, z kwasem w głosie. To był jej głos I'm-on-my-last-thread-with-you. "To jest to, co robisz, prawda? Wybitny korporacyjny naprawiacz imperium Davenport, który nie może się wydostać z bałaganu z udziałem dwóch pijanych lasek i kamery wideo."

"Naprawię to", wymusiłem. "Naprawię wszystko."

Czułem jej powstrzymywane westchnienie. To, które mówiło, że nadal mnie kocha, gdzieś głęboko, pod całym rozczarowaniem. "Oczekuję cię w najwyższej formie na gali. Masz zamiar zobaczyć, jak odbudować swoją reputację i reputację tej firmy, jeden uścisk dłoni na raz. Musisz być tutaj całkowicie poza zarzutami".

"Zrozumiałem."

Zrozumiałam to również za pierwszym razem, kiedy mi to powiedziała.

"Przylecę w sobotę na galę. Będę oczekiwał pochlebnych recenzji na temat twojego zachowania na zachodnim wybrzeżu od każdej kobiety, której uścisnę rękę na tym wydarzeniu."

"Oczywiście."

"A jeśli dowiem się, że błysnąłeś pieniędzmi swojej babci wokół, abyś mógł... no wiesz... zaliczyć", wymusiła, co brzmiało całkowicie kurewsko źle wychodząc z ust mojej matki, "będziemy mieli problem".

"Mamo, nie muszę..."

Rozłączyła się na mnie.

"-flash pieniądze wokół, aby uzyskać laid," skończyłem w ciszy.

No cóż.

To było cholernie zabawne.

Dostanie w dupę od mojej matki po raz dziesiąty w ciągu trzech dni... naprawdę wysoko na mojej liście życiowych osiągnięć i dobrych chwil.

Sprawdziłem swój telefon. Pół tuzina wiadomości od mojego zespołu już na mnie czekało. Wiley, mój starszy asystent osobisty, oczyszczał mój osobisty harmonogram z wszelkich oznak bicia serca; odwołał nawet masażystę i osobistego trenera, których zarezerwował dla mnie, gdy byłem w mieście. Velma, moja starsza asystentka wykonawcza, już rezerwowała dla mnie spotkania w całym mieście, żebym mógł uścisnąć dłoń najważniejszym kobietom-mediom w Vancouver - które prawdopodobnie już nienawidziły mnie tylko z powodu reputacji.

To zabawne.

Jak ja tu, kurwa, wylądowałem, w tej parującej kupie gówna?

Cztery dni temu wszystko było na dobrej drodze. Byłem już starszym wiceprezesem w Valhalli. Byłem zaręczony i miałem się ożenić do końca roku. Jasne, po drodze miałem trochę zabawy. Nie byłem święty. Ale zrobiłem wszystko, o co prosiła mnie moja rodzina.

W moje trzydzieste urodziny, za zaledwie trzy i pół miesiąca, otrzymam pełne dziedzictwo i zostanę partnerem w rodzinnej firmie. A pewnego dnia będę właścicielem wszystkiego.

Byłem złotym dzieckiem imperium Davenport. Bezpieczny. Nietykalnym.

A przynajmniej tak mnie wychowano, by uwierzyć.

Skąd mogłam wiedzieć, że moje życie imploduje w ciągu jednej nocy w trakcie skandalu z seks taśmą?

Ostatniej nocy moja matka oficjalnie wyrzuciła mnie z mojego podniebnego biura w korporacji jak jakąś smutną, zboczoną hańbę. Chciała, żebym zniknął z oczu babci, z biura i z Toronto. Tak naprawdę nie chodziło o tę pieprzoną galę. Chodziło o reputację. O pozory. O władzę.

Chodziło o naszą rodzinę, naszą firmę i moją przyszłość w obu.

Chodziło o to, żebym udowodnił swoją wartość.

"Jak długo jeszcze?" zapytałem Rolfa.

"Pięć minut, szefie".

Świetnie. Potrzebowałem Tylenolu i whiskey chaser, stat.

Przekartkowałem wiadomości, które piętrzyły się na moim telefonie, gdy ten brzęczał w mojej dłoni. Rzadko się zatrzymywał. Odrzuciłam większość z nich w zapomnienie.

Shane znowu napisał SMS-a.

Shane: Johnny wie, że ty też tu jesteś.

Cholera.

Mój kciuk zawisł nad ekranem. Czy naprawdę chciałem teraz zobaczyć moich starych kumpli z liceum?

W ciągu ostatnich trzech dni straciłem więcej współpracowników i pracowników, niż chciałem zliczyć, ponieważ ludzie wspinali się po sobie, aby przeskoczyć statek, zanim zabiorę ich ze sobą. Moja rodzina w zasadzie wygoniła mnie z miasta, a oni prawdopodobnie poważnie zastanawiali się nad wypieraniem się mnie. A moja narzeczona? Była za drzwiami, zanim zdążyłem wypowiedzieć słowa "wyciekła seks-taśma".

Może powinienem być trochę bardziej chętny do spędzania czasu z kimkolwiek, kto by mnie teraz znosił.

Ja: JEDNO piwo. Kupujesz.

Rzuciłem telefon na siedzenie.

Zobaczyć twarze kilku osób, które - jak zakładałem - nadal mnie lubią? Nie mogło zaszkodzić. Nawet jeśli oberwą mi za ten filmik. Może po prostu musiałbym pozwolić im wyrzucić to wszystko z siebie i wtedy moglibyśmy ruszyć dalej.

I tak, brałbym te gówniane spotkania. Uścisnąłbym wszystkie dłonie. Przyniosłabym swoje A-game na galę w weekend.

Bez zarzutu.

Zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby moja matka była szczęśliwa - lub przynajmniej tak zadowolona, jak Christiana Davenport - a potem zacznie się prawdziwa praca, w domu. Musiałem zarobić na swoje cholerne życie, a nie grać "dżentelmena miliardera" dla zdjęć na zachodnim wybrzeżu.

A moje życie było w Toronto.

Patrzyłem jak miasto przemyka, wodnisty szary świat przez okno. Musiałem mieć to już za sobą i wypierdalać stąd.

Nienawidziłem Vancouver.

Nic dobrego nie spotkało mnie w tym miejscu.

Ostatnim razem, kiedy tu przyjechałem, mając piętnaście lat, z wyboru, był to najgorszy błąd, jaki kiedykolwiek popełniłem.

Gorsze od piekła, to miejsce było pieprzonym czyśćcem i nie zamierzałem tu znowu utknąć.

Rozdział 2 (1)

========================

Rozdział drugi

========================

Devi

Nie będziesz policzkował swojego szefa.

Nie spoliczkujesz swojego szefa.

Złożyłam sobie tę obietnicę z gorącego pragnienia samozachowania, gdy zbliżałam się do swojego biurowca i czułam, jak uraza pełznie mi w gardle niczym fantomowe wymioty. Bo po ostatniej nocy byłem naprawdę, naprawdę gotów spoliczkować tę kobietę.

Wzięłam długi, głęboki wdech, wydmuchałam go z powrotem i sięgnęłam, żeby otworzyć drzwi do agencji modelek, w której pracowałam przez całe swoje dorosłe życie. Całą moją karierę.

Już jedenaście lat.

Oddałam temu miejscu wszystko, co miałam, i nie pozwolę, żeby ona mi to zniszczyła.

Otworzyłam drzwi, złożyłam parasolkę i strzepnęłam deszcz. Położyłem ramiona i wszedłem do holu po raz milionowy w moim życiu... i praktycznie czułem, jak wszystko wymyka mi się z rąk. Wszystko, na co pracowałem, kruszyło się spod moich stóp, kawałek po kawałku.

Jeden podstęp od mojego szefa w tym samym czasie.

Will. Nie. Kłapać.

Weszłam powoli do środka recepcji, a znajome widoki, dźwięki i odczucia agencji ogarnęły mnie.

Boże, kochałem to miejsce.

Samo biuro nie było niczym szczególnym. Zwykłe szare biuro wynajmu. Ale to nie miejsce czyniło tę agencję wyjątkową. To było to, co działo się w tym miejscu, ludzie, którzy wchodzili i wychodzili, i ludzie, którzy pracowali w tych murach na co dzień.

Przynajmniej było tak do czasu, gdy Janelle Gorman przejęła stery.

Kiedy pierwszy raz przeszłam przez te drzwi, miałam ledwie osiemnaście lat, niedawno skończyłam liceum, i wciąż to pamiętałam; czułam ten dzień, właśnie teraz, dookoła siebie. Byłam tak zdenerwowana, tak zielona, tak zdeterminowana. Od pierwszego dnia kochałam wszystko w tej agencji, łącznie z oryginalną właścicielką - modelką i bizneswoman, która sama otworzyła agencję na początku lat osiemdziesiątych.

Uwielbiałam to, że dano mi szansę na to, by stać się tym, kim będę w tych murach. Że ludzie wierzyli w mnie tutaj. Uwielbiałam gwar pracowników, zapach kawy i papieru. Kochałem nawet zapach dywanów.

To biuro było moim domem z dala od domu i znałem każdy cal tego miejsca. Znałem każdy odprysk farby.

Cholera, naprawdę trzeba było pomalować.

Wpatrywałem się w jeden konkretny odprysk na ścianie i zastanawiałem się, jak długo tam był. Prowadząc firmę, zawsze były dziesiątki rzeczy, które wymagały zrobienia. To była jedna z rzeczy, które w niej uwielbiałem. I tak, to ja w dużej mierze prowadziłem to miejsce. Nawet jeśli nie dostałem za to uznania. Ani nie płacono mi za to.

Zdecydowanie trzymałem nas razem przez ostatnie sześć miesięcy, choć wątpię, by ktokolwiek poza tymi murami o tym wiedział.

Włącznie z ludźmi, którzy pracowali w centrali, w Toronto.

Zerknęłam na gigantyczne, obrzydliwe złote logo na ścianie, to, które Janelle tak szybko zamontowała - w ułamku sekundy sprzedała naszą bajeczną agencję butikową największej firmie zarządzającej talentami w kraju, Superior Talent.

Ona. Sprzedała. Nas. Out.

Miała sprzedać nas mnie.

Taki był plan.

Potem Janelle zmieniła plan. Nie mówiąc mi o tym.

Od tego czasu, sprawy były... powiedzmy... niewygodne... między nami. Przynajmniej ja czułem się nieswojo w naszej nowej rzeczywistości zawodowej. Nie miałem pojęcia, czy moja szefowa naprawdę to czuła, kiedy wsuwała mi ostrze w plecy. Była świadoma, że byłem zdenerwowany, tak. Dałam to dość jasno do zrozumienia w dniu, w którym dowiedziałam się o sprzedaży agencji. Ale zazwyczaj Janelle Gorman była zbyt przejęta własnym wszystkim, żeby zauważyć, jak czują się inni.

Nigdy w życiu nie spotkałam gorszego narcyza. A pracowałam z ludźmi, którzy byli piękni.

"Hej, Devi." Suri przywitała mnie, gdy podszedłem do szerokiej płyty recepcji, gdzie jej palce delikatnie stukały w klawiaturę. Mogłem usłyszeć moich pozostałych współpracowników w ich biurach w górę korytarza, na ich telefonach, krzątających się; ta mała, namiętna armia, utrzymująca to miejsce w stanie brzęczenia.

"Dzień dobry," powiedziałem, brzmiąc tak cudownie breezy, że prawie to kupiłem.

"Jak przebiegały wasze spotkania? Jak było na sesji?" Suri obróciła się w moją stronę i oparła się na swojej dłoni, aby słuchać, jej malinowe włosy w spunky, niesamowite pixie cięcia. Nasza recepcjonistka/admin asystentka była z nami prawie tak długo jak ja, a kiedy podchodziłam do jej biurka zawsze upuszczała wszystko, jakbym była jedyną ważną rzeczą dziejącą się w jej dniu.

Jeszcze jeden powód, żeby nie policzkować naszego szefa. Naprawdę brakowałoby mi Suri, gdybym został zwolniony.

"Świetnie." Wyprodukowałem dla niej uśmiech. "Oba spotkania poszły dobrze. Sesja wygląda cudownie, a nasza dziewczyna naprawdę łapie swój rozpęd."

"Wspaniale!"

To było wspaniałe. Jedna z naszych nowych twarzy, czternastoletnia dziewczynka o absurdalnie długich kończynach i kościach policzkowych, które mogłyby już ciąć szkło - którą osobiście odkryłem i sam pielęgnowałem - miała przed sobą bardzo świetlaną przyszłość w świecie mody, jeśli tylko tego chciała. Jej mama towarzyszyła jej w każdej pracy, ale ja również sprawdzałem, czy wszystko wygląda dobrze, czy jest jej wygodnie i czy jest dobrze reprezentowana.

Była ledwie jedenasta rano, a ja już byłem w całym mieście, pracując. Nie byłam pewna, czy mogę powiedzieć to samo o mojej szefowej. Przez połowę czasu nie miałem pojęcia, gdzie ona jest.

"Czy Janelle była?"

"Nie. Jeszcze jej nie widziałem".

Oczywiście. Boże broń, żeby pokazała się przed porą lunchu. Jak na kierownika tętniącej życiem agencji, kobieta miała niewiarygodnie ograniczone godziny pracy. To stało się kluczem do jej sukcesu: pozostawienie lwiej części rzeczywistej pracy reszcie z nas.

Ta agencja nie została zbudowana w ten sposób. Ale właśnie taka się stała. Cały klimat agencji zmienił się w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, dramatycznie. I to było łamiące serce, patrzeć jak coś, co się kocha, jest brane za pewnik i maltretowane w ten sposób.

"Nie spóźnia się. Jestem przy biurku przed tobą." Drzwi otworzyły się za mną, a ja spojrzałem na stylowy ludzki huragan, który był Chaz, jeden z naszych młodszych agentów i mój współlokator. On sped-walked obok mnie i w górę korytarza do swojego biura z niejasno snooty uśmiechem-jego specjalnością-i zamknął drzwi. Wtedy drzwi otworzyły się ponownie. "Ciastka! Scones! Suri, potrzebuję węglowodanów!" Potem drzwi znów się zamknęły.

Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "Pokręcona umowa"

(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).

❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️