2
"Księżniczko, królowa Marissa wezwała cię do gabinetu. Głos pana Shepherda rozbrzmiał z szacunkiem od strony drzwi. Riley Bennett, leżąca na łóżku z książką, odpowiedziała posłusznie: - Rozumiem, panie Shepherd. Zaraz tam będę..." Rzucił smutne spojrzenie w stronę zamkniętych drzwi, a jego starzejące się oczy zalśniły nieutartymi łzami, po czym odwrócił się. Riley poprawiła swoje ubranie, zaniepokojona potencjalną naganą ze strony macochy, po czym ostrożnie udała się do gabinetu króla Edmunda, a jej drobna sylwetka została łatwo przeoczona przez wszystkich wokół. Gabinet】 "Dlaczego matka pozwala tej nieszczęsnej kobiecie przebywać w pałacu? Król Edmund jest mój, a zatem tron słusznie należy do mnie!" Ostry głos sprawił, że królewska dama siedząca na sofie zmarszczyła brwi. Delikatnie ujmując dłonie dziewczyny, uspokoiła ją: - Kochanie, jesteś moim skarbem. Nigdy nie pozwolę nikomu cię skrzywdzić. Jeśli mogę po cichu sprawić, że ta kobieta zniknie, to mogę też po cichu wyeliminować jej córkę". W jej oczach zatańczył złowrogi błysk. "Kim jest ta kobieta, matko? Dlaczego Quinn nie wie? Dziewczynka zapytała z ciekawością w oczach. Szlachcianka szybko zakryła usta dziewczynki, a jej spojrzenie powędrowało po pokoju, gdy wyszeptała: - Kochanie, ta kobieta jest królową, którą najbardziej gardzisz. Kiedy rozprawię się z tym bachorem, jedyną królową w Azji będę ja, a jedyną prawdziwą księżniczką będziesz ty". "Naprawdę? Niech żyje matka! Niech żyje matka!" Jedenastoletnia Quinn wiwatowała podekscytowana, wtulona w matczyny uścisk. Nie wiedząc o tym, Riley stała drżąca w drzwiach, nie mogąc uwierzyć w to, co właśnie usłyszała. Chociaż jej macocha często była surowa, ojciec zawsze instruował ją, jak ważne jest zachowanie królewskiego decorum. Nigdy nie żywiła urazy do surowości macochy. Ale teraz nie mogła pojąć, że matka, którą uwielbiała, była tak naprawdę powodem mrocznych intencji tej okrutnej macochy. Strach przepłynął przez nią, gdy cofnęła się, przypadkowo wpadając na doniczkę przy wejściu. Głos szlachcianki natychmiast przywrócił jej czujność: - Kto tam? Kto stoi przy drzwiach...?" Riley szybko wyprostowała doniczkę i wbiegła do drugiego pokoju gościnnego, a jej małe dłonie zacisnęły się niespokojnie, gdy oceniała otoczenie. Kobieta otworzyła drzwi, nie znajdując nic poza pustką na zewnątrz, podczas gdy Quinn z zaciekawieniem zerknęła dookoła, szarpiąc matkę za rękaw: - Mamo, nikogo tu nie ma. "Wystarczy już; jest późno, kochanie. Mama położy cię spać. Kobieta delikatnie podniosła dziewczynkę, prowadząc ją słabo oświetlonym korytarzem. Gdy ich kroki ucichły, Riley opadła na podłogę, a jej oczy stały się puste, gdy wpatrywała się w dal. Słowa macochy odbijały się echem w jej umyśle, a zęby zagryzały wargę, gdy łzy niekontrolowanie płynęły z jej oczu. Niejasno przypomniała sobie ostatnie słowa matki: "Riles, proszę, dbaj o siebie, chroń siebie...". Kruchy uśmiech i czułe oczy matki powróciły do niej, zalewając jej pamięć. "Będę się chronić, mamo. Obiecuję!" przyrzekła cicho. Gdyby zwierzyła się królowi Edmundowi, ten nigdy nie uwierzyłby takiej jedenastolatce jak ona; byłby o wiele bardziej skłonny do przyjęcia trucizny z kłamstw macochy. Drżącymi rękami chwyciła drzwi i powoli wstała, czując się oszołomiona, ale zdecydowana, by wrócić do swojego pokoju, krok po kroku. Dotarłszy do biurka, spojrzała na oprawione zdjęcie swojej matki i siebie. Na jej twarz wkradł się słodko-gorzki uśmiech, zaśmiała się przez łzy, delikatnie głaszcząc szkło. Nagle w jej pokoju rozległo się pukanie. "Puk, puk, puk...", a następnie głos, którego bała się usłyszeć: "Riley, jesteś tam? Wchodzę!" Riley pilnie otarła łzy i odłożyła zdjęcie na bok. Musiała być silna, nie okazywać oznak paniki; po cichu nakłaniała samą siebie do zebrania sił.
3
"Matko, co się stało? Riley Bennett potarł swoje orzechowe oczy, patrząc na stojącą przed nim szlachciankę. Szlachcianka nuciła cicho, dotknęła uprzejmie czoła Rileya i powiedziała: "Ethan jest tutaj, jest na dole, twoja siostra zeszła na dół". Ethan tu jest? Chociaż jej serce było zdegustowane dłonią na jej głowie, twarz Riley przybrała radosny wyraz i natychmiast skinęła głową: "Mamo, zaraz zejdę". Królowa Marissa wciąż wpatrywała się w Riley, jej serce nieco się uspokoiło, wygląda na to, że w tej dziewczynie nie ma nic niezwykłego ...... Nie ma najmniejszych środków ostrożności przeciwko mnie, wygląda na to, że okazja naprawdę nadeszła. Riley natychmiast wyszła z pokoju, poszła na schody i zobaczyła, że Ethan siedzi obok Quinn Bennett na kanapie. Słysząc kroki na górze, Ethan szybko odwrócił głowę i zobaczył Dot schodzącą po schodach krok po kroku. "Ethan...... - krzyknęła Riley z psotnym uśmieszkiem. Ethan natychmiast wstał, odtrącił rękę Quinn i odpowiedział: "Cóż, Riley, jesteś dziś taka słodka". Obok niej Quinn spojrzała na siostrę z niezadowoleniem, a Riley, naturalnie zauważając spojrzenie siostry, opuściła głowę. Musiała nauczyć się powstrzymywać, spojrzenie macochy wywołało u niej niepokój i podejrzenia! "Dziękuję ...... Riley powiedziała i ostrożnie podeszła do sofy, serce się bało, królowa Marissa na schodach spojrzała w dół na sytuację, serce jasne, że jej córka również lubi Ethana, tego rodzaju Nigdy by na to nie pozwoliła, potajemnie myśląc, oczy Ethana są zawsze tylko Riley ta suka, chrząknęła i odwróciła się, by wejść głębiej ...... "Siostro zeszłaś." Quinn natychmiast powiedział z uśmiechem na twarzy. Riley skinęła głową, usiadła obok niej i spojrzała na siostrę, po czym odwróciła głowę i zapytała: "Ethan, co ty tu robisz tak późno?". "Uh ...... to Riley, chciałem cię zaprosić na moje przyjęcie urodzinowe." Ethan chłodno wyciągnął zaproszenie z kieszeni i wręczył je Dot. Obok Quinn natychmiast powiedział zazdrośnie: "Ethan, gdzie jest moje zaproszenie, ja też chcę iść ......". "Oczywiście, że nie bez ciebie." Ethan wyjął kolejne zaproszenie i wręczył je Quinn. Para sióstr jest bardzo szczęśliwa, Ethan czule dotknął czoła Riley i zaśmiał się: "Dziewczyno, nie zapomnij o tym, że jutro ...... moje urodziny". Riley przytaknęła energicznie: "Ethan, nie martw się, Riley na pewno tam będzie". Obok serca Quinna pojawiło się kilka punktów straty, czuł się tak, jakby był zbędny. Gdyby jego matka mogła po prostu pozbyć się tego psujka, Ethan byłby jego na zawsze, a im bardziej na niego patrzył, tym bardziej czuł obrzydzenie. "Pan Shepherd odprawia swoich gości. Nagle rozległ się surowy głos. Wszyscy trzej mężczyźni spojrzeli jednocześnie w górę schodów, by zobaczyć stojącego tam imponującego i wysokiego mężczyznę wydającego rozkazy. Wiekowy pan Shepherd odpowiedział z szacunkiem: "Tak, królu ......". "Królu, przeszkadzam ci ...... "Ethan był trochę zakłopotany, ilekroć widział ojca Riley, zawsze był niewytłumaczalnie zdenerwowany. Chociaż jest również królewskim szlachcicem, ale serce dla majestatu króla Edmunda zawsze jest trochę zaniepokojone. Riley i Quinn zawołali w tym samym czasie: "Ojcze". Mężczyzna na schodach rzucił słabe spojrzenie. Mężczyzna na schodach rzucił lekkie spojrzenie i cicho nucił: "Jest późno, a ty wciąż nie odpoczywasz". "Wkrótce odpocznę. Quinn warknął, po czym pomachał niechętnie Ethanowi i ruszył na górę. Riley spogląda na ojca i uśmiecha się słabo: - Ojcze, mogę odprowadzić Ethana na chwilę? Idący do drzwi Ethan usłyszał słowa Dot, zatrzymał się i spojrzał wyczekująco na króla Edmunda, mając nadzieję, że Dot będzie mogła mu towarzyszyć ......
4
King skinął lekko głową, po czym odwrócił się, by odejść, a Riley Bennett natychmiast i podekscytowana podeszła, by wziąć Ethana za rękę: - Chodź, Ethan, odprowadzę cię. "Uh-huh." Policzki Ethana zarumieniły się lekko od nagłego trzymania za rękę. Pan Shepherd spojrzał na uroczą księżniczkę stojącą przed nim i zastanawiał się, czy jeszcze kiedykolwiek ją zobaczy. Pan Shepherd obserwował, jak księżniczka dorasta, odkąd była małą dziewczynką, a gdy w jego oczach pojawiła się nutka niechęci, Riley spojrzała na niego z zaciekawieniem. "Ethan, zaraz będę przy drzwiach. Mimo że miał zaledwie dwanaście lat, Ethan był już znacznie wyższy od pana Shepherda, powiedział z ulgą. Ethan skinął głową ze zrozumieniem, poprowadził Rileya do drzwi wejściowych, wyprostował ramiona i powiedział cicho: - Riley, odkąd byłem małym chłopcem, mój ojciec powiedział mi, że moją narzeczoną jesteś ty i że mam cię chronić, a ja pamiętam wszystkie te słowa. "Ethan, wiesz, że kocham cię odkąd byłam małą dziewczynką, będę tam jutro, nie martw się." Riley złośliwie lekko połaskotała palcem nos Ethana. Quinn Bennett, która była świadkiem ich zażyłości, była wściekła. Odkąd była małą dziewczynką, poświęcano jej całą uwagę, a ona przyglądała się w tle. Jako nieślubna córka króla Edmunda mogła tylko obserwować z ciemnego kąta. Jej matka od dziecka powtarzała jej, że musi ciężko pracować, aby osiągnąć sukces. Czuła urazę do własnej siostry, króla Edmunda za porzucenie matki i Ethana za faworyzowanie Riley. "Będę na ciebie czekać. Te trzy proste słowa sprawiły, że Riley nieśmiało skinęła głową, a Ethan potajemnie pocałował ją w czoło. Pomachał do stojącego w drzwiach pana Shepherda: "Panie Shepherd, chodźmy na ......". W niechętnym spojrzeniu Riley, pan Shepherd podążył za Ethanem. Mała dłoń Riley delikatnie pogłaskała miejsce, w którym Ethan właśnie ją pocałował, jej serce było słodkie jak garnek miodu, potajemnie poszła na górę do swojego pokoju, trzymając zaproszenie w dłoni, jej serce było w chaosie. Trzymając zaproszenie w dłoniach, delikatnie zamknęła oczy, nie mogąc się doczekać nadejścia następnego dnia...... Czas płynie powoli, dzień jest tylko trochę jasny, Riley już założyła sukienkę, w łazience zajęta. Patrząc na siebie w lustrze, zastanawiała się, czy nie ubrała się trochę zbyt prosto. Odwróciła się przed lustrem i w końcu poklepała się po głowie, zastanawiając się, czy nie jest zbyt wrażliwa. "Riley, pospiesz się, nie każ Ethanowi czekać zbyt długo. krzyknęła Quinn, już ubrana w swoją wspaniałą bąbelkową sukienkę, stojąc na dole.
5
Riley Bennett delikatnie poklepała się po twarzy, wyprostowała makijaż, otworzyła drzwi do sypialni i zeszła na dół, gdzie zobaczyła swoją macochę, królową Marissę, siedzącą na kanapie. W tym samym czasie Riley powiedziała z szacunkiem: "Mamo". "Cóż, idź teraz......" Królowa skinęła czule głową, z twarzą pełną miłości i patrzyła, jak jej dwie córki opuszczają Pałac Królewski. Niedługo potem odebrała telefon: "Gotowa?". "Gotowe, czekam tylko na twój telefon. Mężczyzna po drugiej stronie telefonu odpowiedział z niecierpliwością. Usta Królowej wygięły się w złowieszczym uśmiechu, instruując rozmówcę: "Upewnij się, że jest to zrobione dobrze, upewnij się, że jest to korzystne". Podniosła ton: "Rób, co mówię". "Mam nadzieję, że tak." Mężczyzna skończył i wyłączył telefon z kliknięciem. Rozkazał swoim ludziom za sobą: "Zabierz dziewczynę na zdjęcie bez względu na wszystko, albo nie obwiniaj mnie za bycie bezlitosnym". "Zrozumiałem. Sługusy odpowiedziały, podążając za mężczyzną i opuszczając ciemną chatę. Po odłożeniu słuchawki Queen wstała i spojrzała na pusty dom, uśmiech w kąciku jej ust stawał się coraz szerszy. Tutaj miała zostać jedyną panią. Ward Mansion Ethan Ward zabawiał reporterów i odwiedzających gości, kiedy olśniewający Bugatti Veyron przejechał przez drzwi w niezwykle ostentacyjny sposób, a ultra-luksusowe nadwozie samochodu, które było mieszanką ciemnoniebieskiego i srebrnoszarego, przyciągnęło uwagę wszystkich mediów, a reporterzy wstawali jeden po drugim, wow! Samochód zatrzymał się stabilnie przed wejściem Ethana, a za nim trzy droższe samochody, które szybko podjechały i zaparkowały obok Bugatti. Ethan skinął głową jak na dżentelmena przystało, otworzył elegancko drzwi, z samochodu wysiadła elegancko ubrana dziewczyna, a fotografowie natychmiast nacisnęli migawkę, by "klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik, klik". Ethan chwycił Riley za rękę i przeszedł przez drzwi. Reporterzy wciąż nie mają serca zapytać: "Księżniczko, słyszałem, że ty i młody pan z rodziny Ward jesteście zaręczeni od dzieciństwa, czy to prawda ......?". "Księżniczko, plotka głosi, że król ma nieślubną córkę, czy to prawda ......?". Grupa reporterów zadała Riley, która miała zaledwie jedenaście lat, serię pytań. Riley usłyszała ostatnie pytanie, a jej ciało nieświadomie zadrżało, Ethan zauważył jej dyskomfort i lekko uśmiechnął się do reporterów: "Jeśli przyszliście mi pogratulować, proszę się odsunąć, w przeciwnym razie poproszę ochroniarza, aby was wyprosił". Gdy tylko Ethan to powiedział, wszystkie kamery reporterów zostały zabrane przez towarzyszących im ochroniarzy. Siedząc w samochodzie, Quinn Bennett obserwowała chłodnym okiem, przyzwyczajona do życia swojej siostry w świetle reflektorów, podczas gdy ona musiała czekać, aż prasa się rozejdzie, zanim będzie mogła wysiąść z samochodu. "Riles, wszystko w porządku ...... - zapytał z troską Ethan. Riley potrząsnęła głową: "Już dawno się do tego przyzwyczaiłam, kto uczynił mojego ojca władcą całej Azji". Tego statusu nie mogła zmienić, w końcu była córką króla.
6
"Riley, dotarłaś - przywitał się ciepło pan Ward, podchodząc do mnie. Riley skinęła grzecznie głową, jej głos był miękki: - Witam, panie Ward... - powiedziała. "Idź i weź coś do jedzenia, Riley. Ethan i ja przedstawimy cię kilku innym dżentelmenom - powiedział pan Ward, ciągnąc Ethana za sobą, gdy zagłębiali się w zgromadzenie. Pozostawiona sama sobie, Riley usiadła na kanapie, a jej wzrok powędrował na szereg potraw na stole, ale nie czuła apetytu. Zastanawiała się, czy jej siostra już przyszła. Quinn Bennett weszła do rezydencji Wardów, z niepokojem wypatrując w tłumie znajomej sylwetki Ethana. Muszę znaleźć mojego starszego brata. "Księżniczko, tu jest tłoczno. Proszę, bądź ostrożna - przypomniał jej ochroniarz, stojący za nią. Riley przytaknęła pewnie: - Nic mi nie będzie. U pana Warda jest bezpiecznie". Machnęła lekceważąco ręką na ochroniarza. Chociaż strażnik się wahał, w końcu cofnął się i stanął na straży przy wejściu, pilnując wszystkiego, podczas gdy Riley ostrożnie podniosła szklankę soku pomarańczowego do ust. "Księżniczko? Ciepły, nieznany głos przerwał jej rozmyślania. Riley podniosła wzrok, zdziwiona. "Przepraszam, czy jest coś, czego potrzebujesz? "Mistrz Ethan przysłał mnie, abym zabrał cię do pokoju na odpoczynek - powiedział mężczyzna, kłaniając się lekko. Na wzmiankę o "starszym bracie", Riley poczuła się swobodnie i skinęła głową, podążając za nieznajomym na górę. W międzyczasie Ethan, który był uwikłany w rozmowy z kilkoma wujami, zauważył jej odejście. "Ethan, jesteś potrzebny - przerwał mu niski głos, gdy Quinn szarpnęła go za rękaw z szeroko otwartymi oczami. "Riley cię szukała! Ethan zauważył, że Riley jest odprowadzana i już miał za nią pobiec, gdy Quinn poskarżyła się: "Starszy bracie, ona szuka cię od tak dawna!". "Quinn, zostań tutaj. Naprawdę muszę skorzystać z toalety - odpowiedział pośpiesznie, wyrywając się z uścisku Quinn i pędząc na górę. Nieznajomy mężczyzna zaprowadził Riley do pustego pokoju, gdzie rozejrzała się zdezorientowana. "Gdzie jest Ethan? - zapytała, przechylając głowę. "Niedługo tu będzie - odpowiedział mężczyzna ze słabym uśmiechem. Gdy się odwróciła, nieznajomy spojrzał na nią z chytrym błyskiem w oczach. Uwierzywszy mu, Riley odwróciła się, a on wyciągnął rękę, zakrywając jej usta i nos szmatką. Nieprzyjemny zapach wypełnił jej zmysły i wkrótce poczuła, jak ogarnia ją ciemność. Mężczyzna dał znak i dwóch wspólników weszło do środka, trzymając czarny worek. Szybko wciągnęli Riley do środka i pospiesznie opuścili pomieszczenie, kierując się w stronę dachu rezydencji... Ethan rzucił się w stronę pokoju, ale nie znalazł śladu Riley. Zamiast tego zauważył kilku nieznajomych mężczyzn niosących worek w kierunku dachu i postanowił podążyć za nimi po cichu. "Szefie, naprawdę stąd skaczemy?" zapytał z niedowierzaniem jeden z lokajów. Nieznajomy rzucił mu zimne spojrzenie. "Przestań zadawać pytania i skacz!" "Jasne, jasne..." Lokaj zamknął oczy i wskoczył do ciemnego korytarza, a niepewność zalała jego umysł.
Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "Królewskie cienie i ukryte prawdy"
(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).
❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️