bijące serce

"Teraz konkurs skoku w dal, kto jest zwycięzcą dzisiejszych Krajowych Igrzysk Młodzieży?". Komentator bierze łyk wody i kontynuuje: "Ponieważ wszystkich dwunastu zawodników ukończyło testy wstępne, konkurs jest teraz w toku. Naszym zawodnikiem numer jeden jest młody talent z Greenfield, Ryan Grant, który w ciągu ostatnich dwóch lat spisywał się znakomicie, raz po raz przebijając się i bez wątpienia jest jednym z faworytów do złotego medalu w tym roku. ......"
Siedząca na widowni Emily Harper miała coraz większe nerwy i chciała zasłonić usta komentatorowi. Czy on nie wie, że tego rodzaju nadmierne pochwały zwiększą presję na Ryanie? Choć Ryan był świetny, nie mógł tego powiedzieć!
Emily przewróciła oczami w myślach i w jednej chwili zebrała się w sobie, wstrzymała oddech i mocno chwyciła butelkę z wodą w dłoń. Była oczywiście widzem, ale czuła się bardzo zdenerwowana.
Gdy sędzia machnął chorągiewką, Emily zobaczyła, jak Ryan startuje. Podskoczył i wskoczył idealnie do basenu z piaskiem, a Ryan spojrzał na odległość, na jaką skoczył i lekko zmarszczył brwi, jakby nie był zadowolony ze swojego wyniku.
Kolejne dwa i trzy skoki były idealne w oczach Emily. Po trzech skokach Ryan udał się do salonu, a Emily zastanawiała się, dlaczego zawsze był taki spokojny. Wszyscy inni byli na boisku, czekając na ostateczne wyniki, ale on postanowił udać się do salonu.
Wzdychając, Emily spojrzała na około dziesięciu zawodników wciąż czekających na boisku, po czym podniosła swój plecak i również skierowała się do salonu. Kiedy dotarła do wejścia do salonu, spotkała kolegę Ryana z drużyny, Steve'a Hilla, który uśmiechnął się i drażnił: "Hej, znowu przyszłaś zobaczyć Ryana, siostrzyczko~" i zagwizdał do Emily.
Emily uśmiechnęła się, przywitała i kontynuowała spacer do toalety.
W salonie Ryan przebierał się, zdejmując swój strój zawodniczy i zastępując go swoim zwykłym strojem sportowym. To był jego zwyczaj po każdym meczu.
Emily cicho pchnęła drzwi do salonu, potajemnie planując zrobić Ryanowi niespodziankę.
W rzeczywistości, w chwili, gdy Emily pchnęła drzwi, Ryan już zdał sobie sprawę, że nie było nikogo innego, kto mógłby być tak podstępny, z wyjątkiem Emily.
Gdy tylko weszła do środka, zobaczyła plecy Ryana. Jego ciało było tak uderzająco wyrzeźbione, że Emily nie mogła powstrzymać się od dotknięcia nosa i pomyślała, że ma szczęście, że nie dostała krwotoku z nosa.
Gdy wytarła nos, Ryan odwrócił się i okazało się, że jest bez koszulki! Jego sześciopak był w pełni widoczny przed Emily, pozostawiając ją oszołomioną.
Patrząc na osłupiałą minę Emily, Ryan potrząsnął głową, szybko się ubrał, podszedł do niej, delikatnie dotknął jej czoła swoimi długimi palcami i powiedział z lekkim uśmiechem: "Chodźmy, idź i odbierz nagrodę".
Zgodnie z oczekiwaniami Ryan wygrał mistrzostwa igrzysk w skoku w dal. Stojąc na podium, po tym jak fotograf skończył robić zdjęcia, Ryan miał zamiar zejść ze sceny, ale niespodziewanie został otoczony przez grupę dziewczyn, proszących o zdjęcie.
Oczywiście, gdy tylko się odwrócił, kilka dziewczyn w strojach konkursowych rzuciło się na niego, trzymając telefony komórkowe i chcąc zrobić zdjęcia. W obliczu ich namiętnego spojrzenia Ryan pochylił głowę i wyszeptał "przepraszam", po czym stanowczo odmówił.
Następnie podszedł reporter ze swoją drużyną, trzymając w ręku mikrofon: "Gratulacje panie Ryan, za wygranie dzisiejszych mistrzostw w skoku w dal, czy ma pan coś do powiedzenia wszystkim?".
Wręczając mikrofon Ryanowi, ten zastanowił się przez chwilę i powoli powiedział: "Dziękuję mojemu trenerowi i mojej rodzinie za wspieranie mnie ......". Po krótkiej przerwie jego oczy spojrzały na Emily: "A co ważniejsze, dziękuję mojej super małej fance przez całe życie".
Słowa "super fanka" dały reporterowi posmak plotki i już miał zadać głębsze pytanie, ale Ryan z wdziękiem przerwał, skinął głową reporterowi i wyszedł.
Emily zobaczyła Ryana kończącego wywiad i podeszła do niego. Spojrzała w górę i zauważyła reporterów przyglądających się z zaciekawieniem, ale ze względu na odległość nie mogła usłyszeć ich rozmów. Kiedy Ryan podszedł do niej, Emily już miała coś powiedzieć, gdy Ryan wziął ją za rękę i wyszedł. Usłyszała tylko, jak szepcze jej do ucha: "Chodź, idziemy do domu, moja dozgonna fanka".
Słysząc to, Emily spojrzała na Ryana ze słodkim uśmiechem na twarzy.
Historia tego złego człowieka i jego samego zaczyna się od super małej fanki tamtego lata.

"Emily, od dzisiaj będziesz mieszkać w szkole, jeśli będziesz miała jakieś problemy zadzwoń do pani, pani najpierw pójdzie do domu, możesz najpierw zapoznać się z otoczeniem w dormitorium." upomniała ją pani Grant, ścieląc jej łóżko.
"Zrozumiałem. Emily podała pani Grant torebkę, odprowadziła ją do drzwi akademika, zobaczyła, jak pani Grant wsiada do samochodu, a następnie odwróciła się, by wrócić do akademika.
Dziś był pierwszy dzień liceum Emily.
Emily usiadła w dormitorium, otworzyła WeChat i wysłała wiadomość do Nancy.
Nazwa WeChat Emily to [One One], nazwa WeChat Nancy to [Unknown].
[One One]: Chi-Chi, jesteśmy w tej samej klasie, przyjdź do akademika, znalazłam ci dobre łóżko.
[Unknown]: Jestem w drodze, zaraz tam będę. (Śmiech)
[One One]: Właśnie się dowiedziałem, że Ryan jest w tej samej klasie, więc jestem podekscytowany！！！.
[Unknown]: Gratulacje, pani Emily w końcu ma szansę być blisko pięknego mężczyzny.
[Unknown]: Już prawie jestem, do zobaczenia w klasie. (cool)
[Unknown]: Ok!
Emily spogląda na zdjęcie z Nancy na swoim telefonie komórkowym, a jej myśli odlatują w głąb wspomnień.
Znajomość jej i Nancy miała miejsce na początku gimnazjum, w tym czasie w stołówce, aby zrobić kartę dań, była zamrożona, nagle usłyszała koleżankę z podstawówki, która zawołała jej imię, obok stała pozornie cicha dziewczyna.
Koleżanka przyprowadziła do niej dziewczynę, chwilę porozmawiały, a potem odeszła. Emily zareagowała trochę i przypomniała sobie, że powiedziała: "Emily, to jest Nancy, twoja koleżanka z klasy i współlokatorka, ona też jest z x-town, idź dalej ze swoją wizytówką, pokażę jej inne miejsca, muszę już iść, pa pa".
W ten sposób Emily i Nancy spotkały się po raz pierwszy w chwili zamieszania. Być może to przeznaczenie sprawiło, że zostały najlepszymi przyjaciółkami.
Kiedy Emily odzyskała zmysły, zdała sobie sprawę, że zbliża się zbiórka. Wzięła plecak i pospieszyła do swojej klasy.
--
Piętnaście minut później--
"Hoo-hoo-hoo - sapnęła Emily, wspinając się w końcu na szóste piętro.
"Emily, tutaj. Gdy tylko weszła do klasy, rozległ się głos Nancy.
Emily podniosła wzrok i pod spojrzeniem koleżanek z klasy poszła w kierunku Nancy, mrucząc cichym głosem: "Nancy, czy nie możesz zrobić dobrego wrażenia na koleżankach pierwszego dnia? Wszystko, o czym myślisz, to znalezienie chłopaka!".
Emily usiadła, spojrzała na klasę, wciąż kilka osób nie dotarło, a dokładniej, nie widziała osoby, którą "chce zobaczyć".
Nancy spojrzała na małą akcję Emily, zakryła usta i powiedziała z uśmiechem: "Nie patrz, twój Ryan jeszcze nie przyszedł".
Chociaż Nancy nie mówiła głośno, otaczający ją uczniowie mogli to usłyszeć.
Emily przejęła się na tyle, by wepchnąć Nancy do ust kęs jogurtu. "Plotko, nie możesz się zakrztusić jogurtem?" Emily powiedziała do Nancy, ciągnąc bezradnie kąciki jej ust. Następnie przedstawiła się uczniom, którzy czekali z niecierpliwością: "Cześć, jestem Emily i to bardzo zapadające w pamięć imię".
Plotki zostały szybko rozgonione przez wprowadzenie Emily, Nancy wzięła łyk swojego jogurtu i dała Emily komplement.
Obserwując zachowanie Nancy, Emily spojrzała na nią. Nie wiedziała dlaczego, ale zazwyczaj cicha Nancy zawsze mówiła niesamowite rzeczy.
Ilekroć poruszano ten temat, Nancy zawsze mówiła: "To wszystko dlatego, że Emily ją sprowadziła na ziemię".
Emily pomyślała: "Nie sądzę. (Dumna mina)

"Hej, hej, hej, nauczyciel jest tutaj!" krzyknął uczeń w środku hałaśliwej klasy, powodując natychmiastową ciszę. Uczniowie, ciekawi swojego nowego nauczyciela, odwrócili głowy w stronę okna i skupili wzrok na nauczycielu, który wszedł do klasy.
"Wow, ma imponującą prezencję!" - to była pierwsza myśl Emily Harper. Miała na sobie beżowy cheongsam, ozdobiony kilkoma delikatnymi kwiatami, dzięki czemu wyglądała luksusowo, ale nie wulgarnie. Wysokość jej wysokich obcasów wynosiła trzy centymetry, co jeszcze bardziej podkreślało jej temperament, jakby lata wytrąciły z jej ciała odrobinę elegancji, a Emily poczuła, że słowa "lata są spokojne i dobre" byłyby najbardziej odpowiednim sposobem na opisanie jej.
"Nazywam się Monica Bennett, jestem waszą nauczycielką nauk politycznych i wychowawczynią klasy, oto moje dane kontaktowe. powiedziała. Napisała swoje imię i nazwisko oraz numer telefonu na tablicy.
Widząc, że uczniowie zaczęli uważnie robić notatki, pani Monica uśmiechnęła się i powiedziała: "Witajcie w klasie 16, nie ma dziś nic specjalnego, po prostu chcę, żebyście się poznali. W naszej klasie jest 47 uczniów, a trzech z nich jest dziś na wakacjach. Kiedy będziemy mieć pełną grupę na dzisiejszej lekcji, zorganizujemy spotkanie klasowe".
Monica wyjęła z teczki kilka kartek papieru, machnęła ręką i powiedziała: "To jest numer dormitorium i numer łóżka przydzielony wam przez szkołę, ale jeśli macie inne pomysły, możecie zmienić dormitorium na własną rękę. Po wprowadzeniu zmian, możesz mi je przedstawić dziś wieczorem, dobrze?".
"Dobrze, dobrze, dobrze!" Tłum odpowiedział podekscytowany, jakby ta wiadomość sprawiła, że ich serca były podekscytowane ponad ich kontrolę.
Widząc nazwiska na pierwszej kartce papieru, Monica zarządziła: "Emily, rozdaj je pozostałym liderom akademików i przekaż mi je dziś wieczorem".
"Ah, ok." Emily, która nagle została wezwana, była nieco oszołomiona i pospiesznie podeszła do podium, by wziąć formularze.
"Dobrze, uczniowie z numerami od pierwszego do dziesiątego zostaną z tyłu, aby posprzątać, reszta może wrócić do dormitorium, aby spakować swoje rzeczy i pamiętać, aby przyjść dziś na nocną naukę na czas." Monika, która już wyszła z klasy, nagle odwróciła się i dodała zdanie.
Emily spojrzała na zaaranżowane koleżanki z klasy i bezradnie odpowiedziała: "Dobrze".
W obliczu nagłego harmonogramu pracy nauczyciela uczniowie często czują się bezradni, a ci uczniowie byli jednymi z nich. Emily spojrzała na swój numer i westchnęła z ulgą.
Kiedy Monica wyszła z klasy ze stukotem obcasów, dziewczyny nie mogły się doczekać, aby zebrać się wokół Emily i omówić zmianę dormitorium, bo w końcu kto pierwszy, ten lepszy.
"Nie bądź zbyt pochopna, nie rysuj zbyt wielu linii na formularzu, będziesz musiała oddać go nauczycielowi na końcu. Kierownik dormitorium, którego nazwisko zostało wywołane, przychodzi po formularz, Zhong Jiayu, He Xiaoyuan". Emily rozdała formularze w uporządkowany sposób.
Po ich namiętnej zmianie dormitorium Emily liczyło jedenastu członków, ale po zmianie pozostało tylko ośmiu.
Kiedy Nancy Dawson zobaczyła, że Emily prawie skończyła, spakowała swoją torbę i powiedziała: "Emily, wracajmy do akademika".
"Dobrze." Emily odpowiedziała skinieniem głowy.
Patrząc na Emily, która wciąż porządkowała formularze w dłoniach, Nancy nie mogła powstrzymać się od ciekawskiego pytania: "Dlaczego tak późno dotarłaś na zajęcia?".
"Nie wspominaj o tym, po prostu poszłam na złe piętro, poszłam do 12 klasy, to było bardzo krępujące, kiedy weszłam, a nauczycielka wciąż była w klasie ..." powiedziała zakrywając twarz ręką, przypominając sobie tę nieprzyjemną przeszłość. "Nie mogę dać jej znać, że prawie znalazłam miejsce."
"Hahahahaha, Emily, jesteś taka zabawna, zabijasz mnie!". Słysząc przyzwoitą odpowiedź Emily, Nancy nie mogła powstrzymać się od śmiechu: "Więc patrzyli na ciebie śmiesznie?".
Emily przewróciła oczami: "A jak myślisz? Pewnie myślą: "Kto to jest? Obawiam się, że nie jestem idiotką, mogę nawet pójść do złej klasy".
"W porządku, nie znają cię." Nancy dokończyła, zakryła usta i zaśmiała się ponownie.
Emily pomyślała w duchu, że Nancy może się śmiać przez tydzień. W końcu przed drobnostką potrafi być szczęśliwa przez dwa dni.
Śmiejąc się przez chwilę, Nancy uznała, że to dobry koniec, w przeciwnym razie następnym razem, gdy Emily złapie okazję, z pewnością będzie śmiać się jeszcze bardziej przesadnie.
"Dobra, dobra, nie śmieję się, naprawdę. Spójrz na moje szczere oczka". Nancy była tak urocza, że położyła twarz przed twarzą Emily.
Myślała, że to zadziała, ale Emily tylko spojrzała na nią i flirtowała: "Hmph, kobieto".
Wtedy Emily skorzystała z okazji, by uszczypnąć Nancy w twarz: "Dzieci powinny zachowywać się jak dzieci, dlaczego tak radośnie się uśmiechasz!".
"Ahhhh, Emily puść swoją słoną rękę!!!" Nancy krzyknęła chwytając Emily za twarz, rozpoczynając małą bójkę między dziewczynami.
Po całej zabawie Emily usiadła z powrotem na krześle, dysząc: "Ach, jestem taka zmęczona".
Nancy sapnęła, siadając z powrotem na krześle: "Ja też".
"Dobra, dość wygłupów, wracajmy pod prysznic.
"Ok.
Jeśli nadal będą się ociągać, nie będą mieli czasu na spakowanie się i zjedzenie kolacji. W oczach Emily, jako przekąski, głodzenie się jest po prostu największą krytyką samego siebie!
Jest to również powód, dla którego Emily zawsze wygląda grubo i biało.

wieczorny czas nauki
Na wezwanie nauczyciela uczniowie po kolei wstawali i przedstawiali się.
Chłopiec 1: "Cześć, jestem Ethan Collins, lubię grać w koszykówkę, jeśli jesteś zainteresowana, możesz poprosić mnie, żebym z tobą zagrał". Po tych słowach uniósł brwi i wykonał gest strzelania, powodując, że dziewczyny szeptały, ale nie Emily.
Dziewczyna A: "Nie sądzisz, że jest szczególnie przystojny, gdy unosi brwi w ten sposób?".
Dziewczyna B: "Myślę, że jest super atrakcyjny!"
Dziewczyna C: "Też tak myślę ah ah ah ah!".
Tak więc Emily mentalnie umieszcza Ethana na czarnej liście za jego śmierdzące zachowanie, a Ethan nie ma o tym pojęcia i nie rozumie, kiedy ją obraża.
"Dobra, następny." Po przypomnieniu pana Bennetta dyskusja ucichła.
Emily, którą zawsze irytowało nimfomańskie zachowanie dziewczyn, nie miała pojęcia, że jej nimfomania się pogorszy, gdy pozna Ryana.
Chłopiec 2: "Nazywam się Jacob Reed, nie mam żadnego specjalnego hobby, ale gram na instrumencie, więc mam nadzieję, że zajmiesz się mną w przyszłości".
Jednak później okazało się, że "zna trochę instrumenty muzyczne", o których wspomniał, w rzeczywistości obejmowały wiolonczelę, fortepian, gitarę, erhu, sanxian, flet i wiele innych instrumentów, co jest skarbem chłopca.
Emily nie mogła powstrzymać się od śmiechu z powodu pozbawionego wyrazu wstępu Jacoba. Wrócił z poważną miną, co było przezabawne.
Kiedy Emily zacisnęła usta, by stłumić śmiech, poczuła lekkie uderzenie w ramię od łokcia Nancy i spojrzała na nią ze zdziwionym wyrazem twarzy: "Co ty robisz, wpadając na mnie?". Spojrzała na nią ze zdziwionym wyrazem twarzy, który mówił: "Dlaczego mnie uderzasz?
"Twoja kolej, co się z tobą dzieje?" Nancy przypomniała jej niskim głosem.
Słysząc podpowiedź Nancy, Emily w oszołomieniu zdała sobie sprawę, że to jej kolej na podium. Zdecydowanym krokiem podeszła do podium pod czujnym spojrzeniem koleżanek z klasy.
"Witam wszystkich, nazywam się..." Zanim Emily zdążyła dokończyć, rozległo się delikatne pukanie do drzwi klasy i do środka wszedł chłopiec.
Oczy wszystkich zwróciły się na niego, a Emily nie była wyjątkiem, odwracając głowę, by zobaczyć, co się dzieje.
Wszystko wydawało się nadejść tak nagle.
W drzwiach stał Ryan Grant, który wydawał się nieco wyższy po wakacjach.
Ubrany był w dres i prostą białą koszulkę, ze szkolnymi spodniami i czarną torbą oraz parą trampek, które sprawiały, że wyglądał na około 5'8" wzrostu. Chociaż jego strój wydawał się zwyczajny, udało mu się nosić modnie.
W tym momencie znajdowała się zaledwie trzy metry od Ryana, którego wielbiła od trzech lat. Emily myślała, że jest odporna na twarz Ryana, ale po bliskim spotkaniu zaczęła czuć się coraz bardziej zdezorientowana.
"Ryan - powiedział po prostu, przedstawiając się i schodząc ze sceny, by znaleźć swoje miejsce.
Ze względu na jego późne przybycie, usiadł tuż za Emily i przypadkowo Ryan siedział przy stoliku za nią.
W klasie natychmiast zapadła cisza, wszyscy obserwowali tę scenę w milczeniu, Nancy wiedziała w głębi serca, że Emily to mała dziewczynka, kiedy jest zdenerwowana, gubi się w myślach. Patrząc na oszołomienie Emily, Nancy nie mogła powstrzymać się od myśli, że Emily jest naprawdę beznadziejna, oczywiście nie był to pierwszy raz, kiedy widziała Ryana, ale za każdym razem, gdy go widziała, wciąż była zagubiona w myślach.
Ponieważ była zagubiona w myślach, Emily całkowicie przegapiła komentarze koleżanek z klasy na temat Ryana. Gdyby je usłyszała, odpowiedziałaby, że Ethan i Ryan nie mogą się równać, a Ryan jest super przystojny i nigdy nie zostanie zakwestionowany!
Minęły dwie minuty i pan Bennett w końcu nie mógł się powstrzymać od zabrania głosu: "Ten uczeń, czy mógłbyś dokończyć przedstawianie się?". Mówiąc to, machnął ręką przed Emily.
Uczniowie po raz pierwszy zobaczyli taką sytuację, poczuli się trochę zakłopotani i nie odważyli się przerwać. Po kolejnych dziesięciu sekundach Emily w końcu odzyskała zmysły.
Kiedy spojrzała w górę, jej koledzy z klasy oniemieli, a Emily uśmiechnęła się niezręcznie, ale uprzejmie: "Nazywam się Emily Harper, 'easy' jak 'easy', 'cheap' jak 'cheap' i interesuję się skateboardingiem. Jestem zainteresowana jazdą na deskorolce, dzięki".
Z tymi słowami pospieszyła z powrotem na swoje miejsce, myśląc, że to Ryan siedzi za nią. Myśl o zbliżeniu się do Ryana obudziła ją dziś wieczorem z uśmiechem na twarzy, a podekscytowanie w jej sercu było nie do opisania!
Tak zaczęła się historia tego lata.

"Wszyscy w zasadzie się znają". Monica Bennett zatrzymała się na chwilę, wskazała na coś w kącie i kontynuowała: "Siedmiodniowe szkolenie wojskowe rozpocznie się jutro, dziś po południu pozwoliliśmy już najsilniejszym osobom w naszej klasie nosić mundury wojskowe z powrotem do klasy, musimy oklaskiwać tych, którzy robią dobre rzeczy". Po tych słowach Monica przejęła inicjatywę i zaczęła bić brawo, a klasa natychmiast rozbrzmiała oklaskami.
Emily Harper pomyślała o cytacie, który przeczytała w Internecie: "Kiedy oglądasz przedstawienie, dyrygent obserwuje twoją reakcję, a to reakcja publiczności jest najlepszą częścią". Odwróciła głowę, by obserwować miny swoich kolegów i koleżanek z klasy, i rzeczywiście, niektórzy byli bez wyrazu, niektórzy nieśmiało drapali się po głowach rękami, a niektórzy lekko się uśmiechali. Kąciki ust Emily również się uniosły i biła brawo razem z nimi.
Po pochwałach zaczęliśmy rozdawać mundury.
Monica podeszła do krzesła i usiadła, patrząc na nas, powiedziała: "Zaczynając od numeru jeden, podchodźcie jeden po drugim, aby je otrzymać, możecie je przymierzyć, a jeśli nie pasują, możecie się nimi wymienić".
"Wow, ten mundur wojskowy jest taki brzydki. Jak można nosić takie ubrania przez siedem dni!" Pierwszy uczeń rozpakował mundur, zobaczył jego wygląd, dotknął materiału i nie mógł powstrzymać się od splunięcia.
"Tak, tak, daj mi trochę więcej siły, myślę, że zostanie przeze mnie rozerwany". Drugi uczeń zgodził się.
"Ta sukienka jest niesamowita, jedna dziura za drugą, czy to zapewni mi wentylację?" zażartował kolega z klasy numer n.
"Czuję, że będzie mnie opalać na wylot, haha." Koleżanka z klasy n+1 śmiała się razem z nią.
"Jesteście zabawni hahahahaha." Pewien kolega z klasy nie mógł powstrzymać się od głośnego śmiechu po usłyszeniu ich tyrad.
"Hej, Ryan, jak się masz? Mam na imię Emily, jestem twoją małą fanką". Słuchając ich plucia, Emily nie brała w tym udziału, ale odwróciła się, by porozmawiać z Ryanem, w końcu taka okazja i kontakt Ryana, nie odpuści.
Nancy Dawson, która siedziała obok niej, była zdezorientowana, gdy zobaczyła, jak Emily unosi brwi na Ryana i wykonuje zalotny gest. Jeszcze przed chwilą była zniesmaczona flirtującym zachowaniem Ethana Collinsa, ale teraz flirtowała z nim bardziej niż ktokolwiek inny!
Jako najlepsza przyjaciółka Emily od trzech lat, Nancy wie więcej o związku Emily z Ryanem niż ktokolwiek inny i o tym, jak ważny jest Ryan w umyśle Emily. Pewnego razu Nancy zachęciła Emily, by poprosiła Ryana o QQ, co zostało odrzucone przez Emily, która również powiedziała z powagą: "Idoli można oglądać tylko z daleka i nie można się nimi bawić".
Emily poznała Ryana przez przypadek na pierwszym roku, kiedy Emily i Nancy poszły obejrzeć finał szkolnych zawodów lekkoatletycznych na 100 metrów, aby wesprzeć sportowców z ich klasy. W tym wyścigu Ryan wygrał mistrzostwa miażdżącą przewagą. Jeśli chodzi o zwycięzcę, Emily spojrzała na niego i zauważyła jego imię na koszulce.
W tym momencie w radiu pojawił się komunikat: "Ryan Grant z grupy Freshman 6 proszony jest o natychmiastowe przybycie na miejsce konkursu trójskoku, zawody są gotowe do rozpoczęcia".
Emily widziała, jak Ryan usłyszał komunikat i zmarszczył brwi, idąc w stronę piaskownicy. Pod wpływem impulsu pociągnęła Nancy za Ryanem i również tam poszła.
Gdy dotarli na miejsce, skoki próbne dobiegły końca i rozpoczął się wyścig. Opierając się na wrażeniach z biegu na 100 metrów, Emily podświadomie założyła, że Ryan poradzi sobie dobrze. W trójskoku widziała, że Ryan był bardzo skupiony, myślał i kalkulował każdy skok. Okazało się jednak, że był potrójnie faulowany i wynik został anulowany.
Ciekawość Emily wzrosła, zastanawiając się, dlaczego była tak duża różnica między tymi dwoma występami, co nie powinno mieć miejsca w normalnych okolicznościach.
Po konkursie trójskoku jeden z chłopców podszedł do Ryana, poklepał go po ramieniu i powiedział kpiąco: "Naprawdę macie dwa pierwsze miejsca".
Ryan usiadł obok piaskownicy, wyczyścił piasek z butów, podniósł wzrok i odpowiedział: "Nigdy nie ćwiczyłem, komisja wychowania fizycznego mnie do tego zmusiła, a wczoraj obejrzałem film, więc nigdy nie robiłem tego w prawdziwym życiu, więc zrobię to następnym razem".
Emily, która potajemnie obserwowała Ryana, nagle zrozumiała. To koncentracja w biegu na 100 metrów, to powaga White'a w trójskoku, to spokój, z jakim podchodził do mistrzostw i porażek, może to właśnie prawdziwa postawa w tych dwóch biegach sprawiła, że Ryan zyskał status w sercu Emily.
Nancy słusznie uważa wprowadzenie Emily za mylące, czy nie powinniśmy się najpierw dogadać? Czy nie tak to działa w telewizji? Ta mała dziewczynka musiała pomylić scenariusz!

Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "bijące serce"

(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).

❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️

Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści