Verbranden

Hoofdstuk 1 (1)

==========

1

==========

Olivia

Ik staar omhoog naar het bordje boven de deur, en ik glimlach.

Wanneer in Rome

Dat ben ik, in Rome, mezelf ziek aan het houden.

Het weer is warm, het landschap is adembenemend, en Rome is alles wat ik ervan gedroomd had.

Ik zit in week twee van een vijfweekse Italiaanse vakantie. Ik ben in Venetië geweest en ik ben in Toscane geweest. Ik zit misschien ook midden in een kleine midlife crisis, maar wat maakt het uit. Het heeft me uit mijn comfortzone en in deze hemel gedwongen, dus ik neem het.

Ik duw de donkere, zware, houten deur open, en loop de bar en het restaurant binnen. Het schemert buiten, en het restaurant is groot met een enorme achtertuin. Sprookjesachtige lichtjes verlichten de ruimte en er hangt een feeststemming met joviaal gelach dat luidkeels om me heen weerklinkt. Vooraan speelt een driekoppige band en het is een drukte van belang. Eén man zingt, terwijl twee anderen gitaar spelen. Ik kan niet verstaan wat ze zeggen, maar dat is ook niet nodig. Het klinkt zo goed, zo Italiaans.

Ik neem plaats aan een tafeltje voor twee buiten op de binnenplaats.

"Buona sera." De ober grijnst als hij dichterbij komt.

Ik glimlach nerveus. "Spreekt u Engels?"

"Ah, ja, Madame. Hoe kan ik u helpen?"

Ik blader snel door het menu. "Mag ik een Prosecco, alstublieft?"

"Ottimo." Hij knikt en loopt weg in de richting van de bar, mij achterlatend om verwonderd rond te kijken naar de prachtige omgeving.

Alles is overdreven in Italië. De handgebaren, het lachen, het vertellen van verhalen.

De schoonheid van de taal. Ik zou de hele dag naar mensen kunnen zitten luisteren die Italiaans spreken, en dat heb ik nu al veertien dagen achter elkaar gedaan.

Het is de beste reis geweest. Ik dacht dat ik nerveus zou zijn om in mijn eentje te reizen, maar ik heb een innerlijke moed gevonden waarvan ik niet wist dat ik die had. Ik ben elke avond alleen uit eten geweest, en ik heb me niet een keer zelfbewust of onveilig gevoeld. De mensen zijn allemaal zo aardig en vriendelijk dat ik me helemaal thuis voel.

Ik kijk rond in de overvolle bar en zie mensen drinken, lachen en de tijd van hun leven hebben. Ik merk dat ik glimlach als ik ze zie praten met hun vrienden.

De ober komt terug met een hele fles Prosecco, en mijn gezicht valt open. Oh jeetje,

Ik bedoelde een glas, niet de hele verdomde fles. Ik zal mezelf moeten inhouden.

Ik kijk toe terwijl hij een glas voor me inschenkt. "Grazie." Ik glimlach.

Hij knikt terwijl hij naar het menu met eten gebaart. "Ik ben zo terug, oké?"

"Ja, oké." Ik open mijn menu en kijk naar beneden naar de keuzes als hij wegloopt om andere klanten te verzorgen.

Alles is in het Italiaans geschreven. Sommige keuzes kan ik begrijpen, van andere heb ik geen idee. Ik kijk naar de mensen aan de tafels om me heen om te zien wat ze eten.

Er is pizza, pasta, iets in een hete pot. Alles ziet er wel lekker uit. Ik kijk op naar de bar en staar recht in de ogen van een man. Ik had hem niet eerder opgemerkt. Hij staat bij een groepje mannen. Hij is enorm, torent boven de anderen om hem heen uit. Zijn zwarte haar is een beetje lang, met een krul, en zijn ogen zijn donker. Die ogen zijn onmiskenbaar op mij gericht, en hij kijkt niet weg. In plaats daarvan buigt hij zijn hoofd en schenkt me een langzame, sexy glimlach.

Mijn maag draait om - zijn blik is intens... hongerig.

Doet hij dat met mij, of staat zijn vriendin achter me?

Ik nip van mijn drankje en kijk nonchalant naar de omringende tafeltjes. Ik sleep mijn ogen terug naar mijn menu en scan de keuzes. Hij heeft me in de war gebracht door maar één blik. Vanuit mijn perifere gezichtsveld voel ik dat hij nog steeds naar me kijkt, en ik kijk weer om.

Onze blikken ontmoeten elkaar en hij glimlacht weer, waardoor ik hem een reactie geef. Ik heb geen idee of hij naar me lacht of niet, maar ik besluit mee te spelen met de fantasie die hij is.

Ik geef een zwakke glimlach, en dan in slow motion krullen zijn lippen in de meest sexy verdomde glimlach die ik ooit heb gezien. Hoe kan een glimlach zo verdomd sexy zijn?

Hij is absoluut bloedmooi - lang, donker, exotisch. Hij is alles wat ik niet ben.

Ik kijk terug naar mijn menu.

Focus dwaas.

Abbacchio alla Cacciatora

Abbacchio Brodettato

Bistecca Fiorentina

Braciole

Braciolone

Bresaola

Brodo

Cacciatore

Ik kijk fronsend naar de keuzes en sla de bladzijde om. Een miljoen heerlijke dingen op het menu, en ik sta op het punt om ongetwijfeld iets te bestellen dat ik zal haten.

Ik kijk terug naar de Italiaanse Hengst en hij is weg. Mijn hart daalt.

"Zoek je mij?" Hoor ik een diepe stem van achter me zeggen.

Ik schrik op en draai me om en zie hem achter me staan. "W-wat?" Stamel ik terwijl ik omhoog staar naar de god.

Zijn ogen houden de mijne vast. "Ik vroeg of je op zoek was naar mij."

Ik staar hem aan, elektriciteit zapt door de lucht tussen ons. Ik ben niet in staat om na te denken door zijn nabijheid. Hij is nog lekkerder van dichtbij, als dat al mogelijk is.

"Ahh." Ik pak mijn drankje en neem een grote slok. "Nee, eigenlijk niet."

Hij grinnikt, het geluid diep en rasperig. Het doet dingen met mijn binnenste.

Hij steekt zijn hand uit zodat ik hem kan pakken. "Mijn naam is Enrico Ferrara."

Ik leg mijn hand in de zijne. Het is groot, warm, en verdorie, gebeurt dit?

Enrico klinkt zo exotisch.

"Ik heb je in de gaten gehouden vanaf de bar," zegt hij met een zwaar accent.

"Is dat zo?

"Heb je hulp nodig?"

Hulp waarmee? Met zoenen? Uitkleden? Je broek losritsen?

Hou toch op.

Hij grijnst in zichzelf alsof hij precies weet wat ik dacht. "Help met het menu." Hij gebaart naar het menu in mijn hand. "Ik zag je fronsen terwijl je het las."

"Oh, natuurlijk." Ik giechel zenuwachtig en drink mijn glas leeg. Idioot. "Ja, dat zou geweldig zijn, dank u."

Hij gaat tegenover me zitten en houdt zijn handen onder zijn kin. Zijn ogen beoordelen me. "Come ti chiami?"

Ik weet niet wat hij net zei, maar verdomme, het klonk goed. "Ik spreek geen Italiaans, het spijt me."

"Wat is je naam?" herhaalt hij in het Engels.

"Oh." Ik schud mijn hoofd, in de war. Eerlijk, deze man moet weggaan, ik zet mezelf voor schut hier. "Olivia Reynolds."

Hoofdstuk 1 (2)

Hij pakt mijn hand aan de overkant van de tafel en kust langzaam de achterkant van mijn vingers, en laat mij toekijken. "Olivia," spint hij. "Wat een mooie naam."

Oh jeetje. "Dank je."

We staren elkaar aan, en mijn hart klopt hard in mijn borstkas van het gevoel van zijn lippen. Een glimlach kruist zijn mond, en hij is duidelijk geamuseerd door mijn fysieke reactie op hem.

Geërgerd door mezelf, haal ik mijn hand weg en open mijn menu. Onverwachts doet hij hetzelfde.

"Wat zou je willen eten, bella?"

Jou. Ik zou je graag opeten. "Wat stel je voor?" Vraag ik terloops terwijl ik doe alsof ik de keuzes doorlees. Ik kan niets zien. Ik heb dubbel zicht van de geur van zijn aftershave. Waarom ruikt hij zo lekker?

Hij trekt zijn wenkbrauw naar me op. "Hou je van vlees?"

Ik slik de brok in mijn keel weg. "Ja."

Zijn ogen vallen op mijn lippen, en ik voel mijn binnenste samenknijpen.

Oké...wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Deze man is waanzinnig seksueel.

"Wanneer was je laatste maaltijd?"

Ik kijk omhoog in zijn blik...waar hebben we het hier over? Eten? Seks? Het is twaalf uur geleden sinds eten en twaalf maanden sinds seks.

Ik ben eigenlijk op alle gebieden uitgehongerd. "Te lang."

Opgewondenheid schittert in zijn ogen, en ik weet in diezelfde seconde dat we het over seks hebben.

Hij leunt achterover en houdt zijn handen weer onder zijn kin. "Je bent mooi. Waar kom je vandaan?"

"Australië."

"Waar is je man?"

Ik frons. "Ik heb hem nog niet ontmoet."

Onze blikken kruisen terwijl de spanning tussen ons weerkaatst. Ik heb me nog nooit zo seksueel aangetrokken gevoeld tot iemand. Je leest erover, maar het is me nog nooit overkomen.

Ik verbreek de stilte. "Waar is je... andere helft?"

"Die heb ik niet."

"Oh." Ik doe alsof ik het menu nog eens lees.

"Wat doe je in Rome?" vraagt hij.

"Ik ben op vakantie."

"Alleen?"

"Nee. Mijn vriendinnen zijn terug in het hotel," lieg ik. Regel 101: vertel nooit iemand dat je alleen reist. Zie je, mam, ik onthoud wel wat regels.

"Waarom ben je hier alleen... in deze bar?"

"Je bent erg nieuwsgierig." Hij fronst alsof hij de term niet begrijpt. "Nieuwsgierig," voeg ik eraan toe.

"Ik begrijp het niet."

"Je wilt alles weten."

Hij breekt uit in een brede prachtige glimlach. "Dat wil ik." Hij reikt voorover en pakt een pluk van mijn schouderlengte, honingblonde haar. "Zo mooi," zegt hij. "Is je haar overal zo steil?"

Ik slik de brok in mijn keel weg terwijl mijn hart een epileptische aanval krijgt.

Hij glimlacht alsof hij gefascineerd is en neemt mijn gezicht in zijn handen. "Blauwe ogen."

"Het tegenovergestelde van jou," adem ik.

"Tegenpolen trekken elkaar aan." Zijn ogen vallen weer op mijn lippen.

Oké, wat is hier verdomme aan de hand?

Ik trek me los uit zijn greep en open in een opwelling het menu. "Het eten," herinner ik hem.

Hij gaat weer zitten, duidelijk geïrriteerd dat ik me van hem heb losgetrokken. "Ik weet al wat je vanavond gaat eten."

"Weet je dat?"

Zijn ogen houden de mijne vast. "En jij ook."

Ik begin mijn hartslag in mijn oren te horen bonzen. Denkt hij wat ik denk? "Wat is dat?"

"Pasta."

"Pasta?" Ik frons.

"Ja, natuurlijk. Wat dacht je dat ik bedoelde?"

Ik giechel en schenk mijn glas bij.

"Waar zat je met je gedachten, Olivia?"

"Ik weet het niet. Je hebt me helemaal in de war gebracht."

Hij fronst. "In de war?" Ik kan zien dat hij het woord probeert te vertalen. "Zoals een kip? Je bedoelt geplukt?"

Ik lach. "Ja, geplukt als een kip."

Hij lacht en houdt zijn glas omhoog om het met het mijne te laten klinken. "Ik hoop je vanavond nog vaak te kunnen plukken, Olivia."

Het woordspel tussen P en F is nog nooit zo hoog geweest. Ik lach ondeugend terwijl we elkaar aanstaren, er gonst elektriciteit tussen ons in, onze glazen raken elkaar.

Ik moet van onderwerp veranderen. "Wat doe je voor werk, Enrico?"

"Poliziotto."

"Huh?"

"Politieman?"

"Ah." Ik glimlach. "Handhaver van de wet."

"Ja."

Ik voel me een beetje ontspannen. Als hij een politieagent is, ben ik veilig.

Een man nadert de tafel en zegt iets in het Italiaans. Enrico antwoordt hem, en draait zich dan naar mij.

"Olivia, dit is mijn broer Andrea."

"Hallo." Ik glimlach terwijl we handen schudden.

"Hallo, leuk je te ontmoeten." Hij lacht. Hij is iets jonger dan Enrico, maar heeft dezelfde prachtige bloedlijn: donker haar, olijfkleurige huid, en grote bruine ogen. Ook hij is verrukkelijk knap, maar op een heel andere manier dan zijn broer. Hij lijkt zachter, maar de familie gelijkenis is sterk.

"Andrea is een dokter hier in Rome," zegt Enrico trots.

"Oh, wow, dat is geweldig." Ik begin me op mijn gemak te voelen. Hij is een agent en zijn broer is een dokter. Misschien is Enrico toch geen seriemoordenaar.

"Dank u. Bent u Engels?" vraagt Andrea.

"Australisch."

"Ah, ik begrijp het." Hij glimlacht en draait zich om naar zijn broer. "Ga je met me mee, Rico, of blijf je? Ik moet nu gaan. Ik moet morgenochtend werken."

Rico. Ze noemen hem Rico. Dat bevalt me wel.

Enrico's ogen gaan weer naar mij. "Nee, ik ga pasta eten met Olivia, en haar daarna laten zien waarom ik de beste danseres van heel Italië ben."

Andrea rolt met zijn ogen, en ik glimlach in mijn drankje.

Klinkt zo leuk.

"Oké dan, veel geluk, juffrouw Olivia." Andrea buigt zich om mijn wangen te kussen. "Je zult het nodig hebben. Het was leuk je te ontmoeten."

"Tot ziens, Andrea."

Hij verdwijnt, en Enrico draait zich naar me om met een tevreden glimlach. "Wat geef ik je te eten, bella? Je hebt energie nodig om te dansen."

Ik giechel en open mijn menu, dit is de beste avond van mijn leven. "Pasta," herinner ik hem.

"Ah, ja." Zijn ogen dansen van verrukking. "Dat is juist. Pasta zal het zijn."

* * *

"Zo, vertel me over jezelf." Hij laat zijn kin op zijn hand vallen terwijl zijn elleboog op de tafel rust. "Wat is het Olivia Reynolds verhaal?"

We hebben gegeten, twee flessen wijn gedronken, en nu zitten we op de verduisterde binnenplaats, feeërieke lichtjes verlichten de ruimte en de muziek is nu zacht en romantisch. Ik voel me inderdaad erg aangeschoten.

"Wel." Ik nip van mijn wijn. "Ik ben hier op vakantie... ik denk om mezelf te vinden."

Hoofdstuk 1 (3)

"Ben je verdwaald?"

"Misschien." Ik glimlach verlegen over de tafel naar hem.

"Waarom?"

"Ik weet het niet." Ik overdenk zijn vraag. "Ik heb het gevoel dat ik naar iets op zoek ben, maar ik weet nog niet wat het is. Ik ben hier om dat uit te zoeken."

Hij geeft me een langzame sexy glimlach. "Misschien ben ik het. Misschien ben je op zoek naar een Enrico Ferrara?"

"Oh ja, dat is het logische antwoord, hoeveel van jullie zijn er?" Ik giechel.

"Eentje maar." Hij lacht. "Eén is genoeg."

"Hoe lang woon je al in Rome?"

"Ongeveer tien jaar. Ik ben hier komen wonen toen ik bij de politie ging. Waar woon je in Australië?"

"Sydney. Ben je er ooit geweest?"

"Nee, maar het staat wel op mijn lijstje. Ik reis niet ver."

"Echt, waarom niet? Ik hou van reizen."

"Ik geef de voorkeur aan Italië. Ik reis regelmatig door Europa, maar Australië is ver weg van hier. Hoe lang duurt het om er met het vliegtuig te komen?"

"Eenentwintig uur."

"Eenentwintig uur," spot hij. "In een vliegtuig? Je moet wel gek zijn, vrouw."

Ik giechel om zijn afschuw. "We zijn er aan gewend. Australië ligt overal aan de andere kant van de wereld. Als we willen reizen, is het naar de meeste plaatsen een vliegreis van vierentwintig uur. Dat, gecombineerd met de verschrikkelijke jetlag van de tijdzones, schrikt veel mensen af."

Hij fronst en nipt aan zijn drankje. "Werk je thuis?"

"Ja, ik ben modeontwerpster."

Hij glimlacht, alsof hij verrast is. "Werkelijk?"

"Uh-huh."

"Wat ontwerp je?"

Ik haal beschaamd mijn schouders op. "Nou, ik ontwerp op dit moment pyjama's voor Kmart."

"Kmart?" Hij fronst zijn wenkbrauwen.

"Dat is een warenhuis."

"Welke pyjama zou je me aandoen?" vraagt hij. Ik zie hoe hij zijn tong uitsteekt als hij aan zijn drankje nipt, en mijn geslacht klampt zich in waardering.

"Ik denk niet dat een pyjama je recht zou doen. Ik kan me voorstellen dat je verjaardagspak voldoende is."

Zijn ogen hebben een tedere gloed terwijl hij naar me kijkt, en mijn hart vernauwt zich in mijn borst. Hij is echt een prachtige man.

In verlegenheid gebracht door mijn brutaliteit, verander ik van onderwerp. "Maar het is maar tijdelijk. Ik zou graag ooit in de mode werken. Dat is de ultieme droom."

"Wie is je favoriete ontwerper?"

"Umm, laat eens kijken." Ik vernauw mijn ogen. "Valentino of Dolce and Gabbana."

"En je hebt bij beide huizen gesolliciteerd?"

"Ja. Nog niets van ze gehoord, hoor."

"Op een dag," antwoordt hij.

Ik glimlach. "Op een dag."

"Drink je drankje op, bella. Ik neem je mee dansen."

"Bella?" Ik frons. God, hij weet mijn naam niet eens meer.

Hij pakt mijn hand over de tafel en brengt die naar zijn mond. "Bella betekent mooi."

Hij kust mijn vingertoppen. "En je bent echt heel mooi, Olivia. Ik kan mijn ogen niet van je afhouden."

Oh, ik mag hem wel.

"Om eerlijk te zijn, ik heb het moeilijk om aan mijn kant van de tafel te blijven. Ik wil dat we dansen zodat ik je in mijn armen kan houden," zegt hij zacht.

Zenuwen dansen in mijn maag. "Neem me dan mee dansen, Mr. Ferrara," fluister ik.

Hij glimlacht duister, kantelt zijn hoofd achterover, en drinkt zijn glas leeg. "Laten we gaan."

* * *

Drie uur later en de kamer draait op het geluid van mijn gelach. Enrico en ik zijn aan het dansen en hij gooit me rond als een lappenpop. Hij houdt me bij de hand en draait me rond en rond.

We hebben veel te veel gedronken, en het is nu al laat, om precies te zijn 3 uur 's nachts, en we zijn al aan onze derde bar van de nacht gekomen. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo gelachen heb. Hij is grappig, slim, en echt prachtig. Hij geeft me ook het gevoel dat ik de mooiste vrouw ter wereld ben.

Ik kan je niet zeggen of er nog iemand anders is, want ik zie alleen hem.

Hij is de belichaming van lang, donker en knap, met zijn vierkante kaak, donker, golvend haar, en de grootste bruine ogen die ik ooit heb gezien. Zijn lippen zijn pruilend en hebben een prachtige rode kleur. Hij heeft een vrolijkheid die uit hem sijpelt, alsof hij geen zorgen heeft in de wereld. Zijn lach is luid, weergalmend, en zijn stem heeft een diepe heesheid die tot iets diep in mij spreekt.

Een langzaam liedje begint. Enrico trekt me dicht tegen zich aan en slaat zijn armen om me heen. "Eindelijk," fluistert hij terwijl hij mijn slaap kust.

"Eindelijk?" Ik glimlach, ik hou van de manier waarop zijn lippen op me aanvoelen.

"Eindelijk, een langzaam liedje dat me toestaat je dicht tegen me aan te houden."

Hij torent boven me uit. Hij is zo groot dat ik maar tot zijn schouder kom. Een van mijn handen is in de zijne, terwijl hij me met zijn andere bij mijn middel vasthoudt. De lucht tussen ons is elektrisch. Mijn hart pompt hard en snel.

Hoe zou het zijn om seks te hebben met een viriele, intense man als deze?

Stel je voor dat je hem neukt.

Een diepe pijn begint in mij te groeien. Ik voel mezelf nat worden terwijl mijn behoefte aan zijn lichaam groeit. Enrico buigt langzaam zijn hoofd en zijn lippen stoten zachtjes over de mijne, zijn tong vraagt zachtjes om toestemming mijn mond binnen te gaan. Ik geef hem toegang. Zijn kus is langzaam en erotisch, en het doet dingen met me als ik hem boven op me zie liggen. Naakt. Me hard neukend, zo hard. Onze lichamen nat van het zweet. Ik verlang ernaar dat hij me aanraakt.

Zijn hand verstrakt rond mijn middel, trekt me dichter naar zich toe terwijl we kussen. Ik verlies mijn zelfbeheersing en mijn handen gaan naar zijn haar, hem dichter naar me toe trekkend.

Vijftien minuten lang staan we op de dansvloer te zoenen alsof we de enige mensen in de kamer zijn. Ik voel zijn harde pik tegen mijn buik. Zijn ogen zijn donkerder geworden tot bijna zwart, en ik voel de wil in zijn bankschroefachtige greep.

Hij is anders dan alle mannen die ik ooit heb ontmoet. Het kan natuurlijk dat Italiaanse gedoe zijn, maar ik heb het gevoel dat het meer is dan dat. Er is meer aan hem dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Misschien is dat gewoon mijn onervarenheid met mooie mannen. Misschien laten alle spelers vrouwen zich zo voelen. Misschien is het een betovering die maar een paar mannen weten uit te spreken.

Een speciaal soort zwarte magie.

Plotseling, me er pijnlijk van bewust dat ik druipnat ben en me gedraag als een geile hoer, fluister ik: "Ik moet gaan."

Zijn ogen houden de mijne vast, en een soort stille erkenning loopt tussen ons door. Hij buigt zich en kust me zachtjes, een belofte van meer.

Hoofdstuk 1 (4)

Na een tel, antwoordt hij, "Ik loop met je mee naar huis."

* * *

Een half uur later arriveren we bij mijn hotel, hand in hand. "Dit ben ik," zeg ik nerveus.

Hij draait zich naar me toe, neemt mijn gezicht in zijn handen, en kust me opnieuw, wachtend op een uitnodiging om binnen te komen. Onze lippen dansen terwijl mijn gedachten met een miljoen mijl per minuut gaan. Visioenen van ons samen naakt spelen als een perfecte porno in mijn gedachten.

Maar... ik kan het niet. Ik kan het niet. Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan niet met een vreemde naar bed. Dat is niet wie ik ben.

Verdomme, geweten.

"Het was leuk je te ontmoeten," zeg ik.

Zijn gezicht zakt als hij me aankijkt, zijn borstkas gaat op en neer als hij vecht tegen zijn opwinding.

"Het spijt me," fluister ik. "I..." Ik aarzel, want verdomme, het hardop zeggen lijkt zo stom. "Ik ben niet het type meisje dat met iedereen naar bed gaat."

Tederheid kruist zijn gezicht, maar hij zwijgt.

"Je laat me wensen dat ik het was." Ik glimlach verlegen.

We kussen, en dan houdt hij onze voorhoofden tegen elkaar als we allebei van onze hoogte proberen af te komen.

"Kan ik je morgen zien?" vraagt hij. "Ik heb het weekend vrij. Ik kan je meenemen op een sightseeing."

"Echt?"

Hij doet een stap achteruit, schept afstand, en ik weet dat hij zijn kloppende lichaam tot rust probeert te brengen.

"Oké." Ik glimlach.

"Ik haal je om tien uur op?"

Ik kijk op mijn horloge. "Dat is nog maar zes uur rijden."

Zijn ogen dansen van ondeugendheid. "Ik weet het. Het lijkt me stom om helemaal naar huis te gaan. Ik kan gewoon hier blijven tot dan."

Ik giechel. "Leuk geprobeerd. Ga naar huis, Ricki."

Hij grinnikt, en met een laatste slepende kus opent hij de voordeur van mijn hotel. Ik loop naar binnen, probeer me koel te gedragen en de overdreven glimlach op mijn gezicht te verbergen.

Ik kijk door het glas naar hem om. Hij heeft zijn handen in zijn zakken gestoken terwijl hij naar me kijkt. Ik zwaai naar hem en hij blaast me een kus toe. Ik stap de lift in met een hart dat alle kanten op springt. Ik glimlach breed naar mijn reflectie in de spiegelwand van de lift.

Holy shit.... wat is er in godsnaam gebeurd?

Hoofdstuk 2 (1)

==========

2

==========

Olivia

Er wordt geklopt aan de deur. Het wordt luider.

Klop, klop, klop.

Huh?

Ik til mijn zware hoofd van mijn kussen. Wat is dat?

Het kloppen gaat door. Wat krijgen we nou? Wie is er op dit godvergeten uur aan de deur. Ik draai me om en pak mijn telefoon.

8:30 a.m.

Ik huiver van afschuw.

Het kloppen wordt harder nu, dringender.

Shit, wat als de gebouwen in brand staan? Ik zit recht met een start.

"Ik kom eraan!" roep ik.

Ik loop naar de deur en gluur door het kleine gaatje om Enrico in de hal te zien staan.

Wat krijgen we nou?

Ik houd de ketting om, open de deur en gluur door de kier.

"Goedemorgen, Olivia." Hij glimlacht trots.

"Wat...?" Ik pauzeer en haal zelfbewust mijn hand door mijn haar. Ik zie er vast vreselijk uit. "Wat doe jij hier?"

"Ik ben hier voor ons afspraakje."

"Ik dacht dat je tien zei?" Ik frons.

"Ik kon niet wachten."

Ik staar naar hem, die er parmantig uitziet en alsof hij een miljoen uur heeft geslapen, terwijl ik er als een wrak uitzie. "Ik ben nog niet klaar. Ik ben net wakker."

"Dat is prima." Hij grijnst en stuitert op zijn tenen. "Ik kan wachten."

Ik kijk rond in mijn rommelige kamer. "Geef me een momentje."

Ik sla de deur voor zijn neus dicht en ren als een bezetene, al mijn spullen weer in mijn koffer proppend. Ik kijk omlaag naar mezelf met alleen een slipje en een singlet aan. Dit is niet goed genoeg. Ik trek een jurk aan en ren naar de badkamer om mijn tanden te poetsen, terwijl ik mijn best doe om de mascara onder mijn ogen weg te vegen.

Hij kon niet wachten.

Een sensatie gaat door me heen, en ik glimlach terwijl ik mijn tanden met kracht poets. Ik haast me terug naar buiten en zie een slipje dat uit mijn koffer is gevallen. Ik raap ze op en stop ze snel onder mijn kussen.

Goed.

Ik laat mijn schouders zakken en probeer mezelf te kalmeren voordat ik de deur open, terwijl ik me volkomen kalm gedraag.

Rico glimlacht wetend. "Hallo."

"Hi." Ik grijns. God, hij is echt heerlijk. "Alsjeblieft, kom binnen."

Hij loopt langs me heen en kijkt mijn kamer rond.

"Je weet toch dat het al 8:34 is?" mompel ik droogjes.

"Dat wil ik." Hij staat, niet wetend waar te gaan zitten. Hij draagt een blauwe spijkerbroek die strak om zijn dijen zit en een wit T-shirt. Zijn donkere haar is in de war, en zijn grote rode lippen zijn volledig kusbaar. Hij is eigenlijk seks op benen.

"We zijn pas vijf uur geleden naar bed gegaan. Waarom zie je er zo parmantig uit?" Ik gebaar naar zijn schoonheid.

Hij laat zijn handen op zijn heupen zakken. "Parmantig? Wat is dat voor woord?"

Ik krab aan mijn nesthaar. "Gretig."

Zijn ogen dansen van ondeugendheid. "Ik ben gretig. Ik dacht dat we samen konden ontbijten."

Ik staar hem aan, onzeker of een afspraakje met iemand die zo vroeg al zoveel energie heeft wel zo verstandig is. "Ik moet eerst douchen. Heb je zin om koffie te gaan halen of zo? Ik ben er over twintig minuten."

"Nee. Ik wacht wel." Hij laat zich zakken om op mijn bed te gaan zitten.

Ik staar hem aan. Ik moet mijn koffer doorspitten om de perfecte outfit te vinden, en ik heb geen idee hoe ik dat moet doen terwijl hij naar me zit te kijken.

"Umm." Ik kijk even naar mijn koffer.

"Ik wacht wel buiten op het balkon, zal ik?"

"Ja," zeg ik, opgelucht. "Doe dat." Ik open de deur, en hij loopt naar buiten. Hij gaat zitten aan het tafeltje met uitzicht op de straat. "Speel maar met je telefoon of zo," zeg ik tegen hem.

Verrukking danst in zijn ogen terwijl hij naar me kijkt. "Oké."

Ik loop terug de kamer in en rits mijn koffer open, wat ik eigenlijk wil doen is een handstand doen op mijn bed of zo.

Holy shit, gebeurt dit echt?

Ik ritsel door mijn kleren, alles verfrommeld en rommelig. Waarom heb ik niet iets gestreken, verdomme? Wat zal ik aantrekken?

"Wat gaan we vandaag doen?" roep ik.

"Alles!" roept hij terug.

Alles. Ik steek mijn hoofd om de hoek. "Definieer alles."

Hij kijkt op en onze blikken ontmoeten elkaar. Mijn adem stokt. Ik vind hem de mooiste man die ik ooit heb gezien.

"Zwemmen," zegt hij uiteindelijk.

Ik frons. "Zwemmen?"

"Onder andere. Ik dacht dat we wat sightseeing konden doen op mijn motor, en dan vanmiddag een ritje naar het strand maken."

Mijn ogen worden wijder. "Heb jij een motor?"

"Dat doe ik. Hou je van motoren."

"Ik hou van motoren."

"Ik ook."

"Dit klinkt leuk," straal ik.

"Dat ben ik." Hij werpt me een brutale knipoog toe. "Mr. Plezier."

Ik giechel omdat we allebei weten dat dat een ontzettende leugen is, hij is Mr. Intense, niet Mr. Fun.

"Als jij het zegt," plaag ik. Ik loop terug naar binnen en doe nog een kleine jig in mezelf. Dit is de beste dag van mijn verdomde leven.

Ik pak mijn spullen en ga onder de douche. Ik probeer zo snel mogelijk te zijn, want ik weet dat hij wacht.

Hij wacht... op mij.

Tien minuten later kom ik terug in de kamer in een spijkerbroek en een lichtroze T-shirt en vind mijn bed opgemaakt en mijn slipje klaargelegd. Ik staar er naar, gekrenkt. Het is het slipje dat ik onder mijn kussen heb gestopt toen hij aankwam.

Ik draai me naar hem om. "Heb je mijn bed opgemaakt?"

"Ja."

"Waarom?"

Zijn ogen houden de mijne vast, donker en gevaarlijk. "Dat wilde ik."

Ik slik de brok in mijn keel weg.

"Ik vond deze onder je kussen." Hij raapt ze op en draait ze rondjes om zijn vinger. "Heb je ze gisteravond uitgedaan toen je alleen in bed lag?"

Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar er komen geen woorden uit.

Hij stapt naar voren, dichter naar me toe. "Heb je jezelf gisteravond aangeraakt toen je terugkwam van onze date?"

Ik frons. Ik heb hier twee opties. Eén, meegaan in zijn idee dat ik een sexy hoer ben... of twee, zijn dromen aan diggelen slaan en hem vertellen dat ik een sloeber ben die mijn slipje op de grond heeft laten liggen. "Deed je dat?" Ik vuur terug, niet in staat om een leugen over mijn lippen te krijgen.

Hij stapt weer naar voren. "Ja, inderdaad."

De lucht kraakt tussen ons.

"En?" fluister ik.

"Ik heb drie keer geblazen." Zijn donkere ogen houden de mijne vast. "Het lijkt erop dat je nogal een afrodisiacum bent, Miss Olivia Reynolds."

De lucht verlaat mijn longen als ik me voorstel dat hij alleen in het donker is, zichzelf aan het bevredigen.

Er zijn slechts enkele hoofdstukken te plaatsen, klik op de knop hieronder om verder te lezen "Verbranden"

(Je wordt automatisch naar het boek geleid wanneer je de app opent).

❤️Klik om meer spannende content te lezen❤️