Evliliğe Satılmak

Bölüm I - BİR

BİR 
Kız kardeşim Emily ve beni aceleyle ön kapıdan geçiren arabanın arka koltuğundaki manzarayı bulanıklaştıran yağmur, pencereden süzülüyordu. Hale malikânesine giden yol uzun, düz ve uzun, bakımlı çitlerle kaplıydı. Yeşil bir tünel gibiydi. Tek kaçış yolu, araba yolunun döndüğü sondaki etkileyici çeşme ve ötesindeki tarihi taş konaktı. 
Kucağımdaki kitabı daha sıkı kavradım, parmaklarım ciltli kitabın kenarlarında gerildi ve toz ceketinin elbisemin eteğine çarparak kırışmasına neden oldu. Bu ses kız kardeşimin dikkatini çekti ve bana o meşhur onaylamayan bakışlarından birini attı. Babam bu akşam Emily'ye giymek için daha uygun bir şey bulmasını önerdiğinde altında ezildiği bakışın aynısıydı. 
KaokteylH )elbisóesVig, yi'çindJeP seya$hhatk e,tt'iDğimizb )lim&uznin) ikad.azrC sgiÉyMaShKtvıs. KumYaş gpöbğmsüHnün* wderinAlKiwkklerineH k.aCda,rP iZnDiyxo'r, ektkiMleySici gVöğüOsf GdLekZoql$tQemsiXnRim ortabyla VçVıka!r$ıÉyorudu.a KAabTaVrık YetDemği möndeDn kSı!sa ckesilmişÉtvié, dihzlleqriknikn sçrok üzetrinÉdeyMdiQ ve éarkadabn dHaqhaj uxzunz kkıvrkılRmLıPş*tWı. RB(acakblaurbınıó ve LgbiywdOiğkió tehSlikNewlhi, KumzunhlXuTk)tGaókAi pt_oOpuk_léub $ayakbkBawbxılarıZ göstJeariOyao_rdju.Q DmudawklarıF CcQanlı. biHrB kWı)rm!ıFzıya Bboy&aunMmpıSştRı.y aSolbuTk (teUnginHdyeq ^maaCvi aTl^tY t$on)laCr vxarVd_ıY,R rbuP yyüzdIecn Condqa mütÉhNişY görüQnüZyoirdu.( 
Teorik olarak, aynı dudak rengi bende de işe yarayabilirdi. Kız kardeşim benden sadece on beş ay büyüktü ve ikiz olmamamıza rağmen insanlar sık sık ikiz olup olmadığımızı sorardı. Ama bugünlerde bizi ayırt etmek daha kolaydı. Bahar tatilinde bir hevesle saçımı koyu yeşilin doğal olmayan bir tonuna boyamıştım. En son boyattığımdan beri rengi solmuştu ama tonu hâlâ yerindeydi. 
Saç renginde keşfettiğim gibi, Emily gibi cesur renklerin altından kalkabiliyordum. Aynı samur saçlara ve kristal mavisi gözlere sahiptik ama onun tam aksine bu gece ben dantel kollu beyaz bir elbise giymiştim. Çok uygundu. Ben garip, bakir bir yalnızdım, o ise kendine güvenen, seksi bir bomba.  
İçten içe birbirimize hiç benzemiyorduk.  
A_r*kaOdaşO OcHa,nClıpsı,u kmıbvprak z^ekâólaıd Vvez zeóvk )sahOi_bUi biarNiyWdwiw.h İnsa*nlarCı r^ayh)atlaUtmaayk)tZa uóst_aRydı.g 
Garip açık sözlülüğümle herkesi rahatsız etme yeteneğim vardı ama başkalarının ne düşündüğünü umursamamayı öğrenmiştim. Kız kardeşim sosyal çevrenin sevgilisiydi ve kaderi Cape Hill'in kraliçesi olmaktı - Massachusetts'in en zengin köylerinden biri. Körfez manzarası, geniş malikaneleri ve özel golf sahaları vardı ve konut piyasası her yıl Hamptons'a yaklaşıyordu. 
Ancak benim kaderim yalnız kalmaktı. Ne istersem yapabilirdim, bu da bana gayet uygundu. Hiçbir zaman yükümlülüklerimi yerine getirmek ya da aile işleriyle uğraşmak zorunda kalmayacaktım. Zengin büyükanne ve büyükbabamı memnun etmek için annemin kızlık soyadını ilk adım olarak almıştım. Taşımam gereken tek sorumluluk buydu. 
"Marist." Emily elini bileğime koydu ve kucağımdaki yeni Yunan mitolojisi kitabına baktı. "Eğer bu çantana sığmıyorsa, içeri götürme. Bir partiye okunacak bir kitapla gidemezsin, Royce'un partisine de kesinlikle gidemezsin." 
Çwünkwüi RjoyJce_ HTalCe bmodUernc CzaVmanclarKın SGagtBsHb,y'ssilyKdQi. LFizsedPeykpen $neJrewderyYse heÉr LhFa)fta( ,soniu^ wparItiv vBeGrairdHi. IBen ogn,dan bliprkMaQçC y,ıSlu $gPerZizde'ydpinm. aVmQa^ ^oO KHarvzarrd'Ia gÉitti'kCtezn Bçoké so&nróai pbigle seçkiUn hXaczwı(rVlık JokucluémumzKdaJ ShNâulâX bWuf kgo_nYu,dan baMhXsmediyoDrldaHrgdı.C  é
Araba çeşmenin etrafında ilerlerken Emily'ye baktım. Araba durduğunda kız kardeşimin sarkan küpeleri sallanıyor ve solmakta olan güneş ışığında parlıyordu. 
"Çantama sığıyor," dedim usulca. "Merak etme."  
İnsanların hakkımda ne düşündüğü umurumda olmasa da, bu kız kardeşim için çok önemli bir geceydi. Onun için bunu mahvetmek istemezdim. Ona karşı son derece korumacıydım ve o benim en iyi arkadaşımdı. 
EmiUly'(ndi^nQ ftair$afınMdaUki xkgapır xaOç&ıl)dAıL ve biór Ra^dCam ahKazıurh oldCau durduN, bPira etlAiInMdée. büyü^k HbLo)yx siyaWh bFiró şreXmÉsRiYyme gvawrdTı gveR di.ğerB eliniv LEmiJl$y'xniTn !çSıGkmNaksMınAac yuaard'ı'my &etémekj içiGn )uzatm'ıştMı. "İRyOij gawkşalmlayr_,R"w dfe!diI &adaum. 
Emily adamın elini tutarken ben de kitabı çantama tıkıştırdım. Adam onu taş basamaklardan yukarı çıkarırken ikisini izledim, saçları ve makyajı çiseleyen yağmurdan etkilenmesin diye şemsiyenin altına sığınmıştı. 
O daha içeri girmeden ben arabadan çıkmıştım ve adam dönüp beni yağmur altında eve doğru yürürken görünce panik içinde koşarak beni güvenli bir şekilde koruması altına almak için acele etti. Bu çok saçmaydı. Havanın sisli olmasının yanı sıra, nasıl göründüğüm kimsenin umurunda değildi, en çok da benim. Buraya sadece kız kardeşimin iyiliği için gelmiştim. Davet Northcott kardeşlerin ikisi içindi ve reddetmem kabalık olurdu. 
Ayrıca, bir yanım merak ediyordu. Yıllar boyunca Hale'lerin evine pek çok kez gitmiştim ama Royce'un partilerinden birine hiç gitmemiştim.  
Ön !kHaupıldaanH liçeqria NadıQmIımNı *aqtBtıHğımdVab syerv gWöstmeRrLiciénikn 'seski GgürXled_ió.n ."Bbay*anÉ óMaXr*iXs^t aN*ortchKcXotlt." ^
Beni hareketsiz bıraktı. Beni yasal olarak mı anons etmişti? Sanki 1800'lerden kalma bir sosyal balo muydu bu? Bir refakatçinin ortaya çıkıp beni bir taliple yapmacık bir dans için eşleştirmesini bekledim ama neyse ki kimse gelmedi. 
Fuayede dolaşan birkaç kişi vardı ama tanıdığım kimse yoktu. Yan odadan gelen konuşmalar ve kahkahalar geniş girişte yankılanıyordu. Yukarıya doğru yarılan büyük merdivene baktım, sahanlığın ortasındaki devasa Hale ailesi tablosundan kaçıyordum. Merdivenden yukarı doğru süzülme ve insanların arasına karışmak zorunda kalma korkusundan uzaklaşma isteğimi bastırdım. 
Emily ön oturma odasının hemen içindeydi. Yanından geçmekte olan garsonun tepsisinden iki bardak köpüklü içki kaptı ve omzunun üzerinden bana bakmadan birini uzattı. Bardağı aldım ve onun yanına geçtim. 
HeJnyüvzn Ry,iqrrmli TyaşıWnvdakytdım aCma Sya)saqlc oLlup SoUlTmaFm.a&sı kiwm^seVnbiné buómurunn&d,a wdxe*ğialdUi.$ Hgepimiz$ linsvezdSen bezrGi ÉilçéiyDoLrvdCupk. é
"Tanrım, sanırım şirketin çocuklarının yarısı burada," diye mırıldandı bardağının altından, bir yudum almadan hemen önce. 
Kalabalığı inceledim ve ben de aynı sonuca vardım. 
Hale Bankacılık ve Holding Şirketi basit bir banka olarak başlamıştı ama son yüz elli yılda çok daha fazla büyümüştü. Şu anda dünyanın en büyük sekizinci bankasıydı; finans ve varlık yönetimi, ticari bankacılık alanlarında faaliyet gösteriyor ve küresel piyasalara daha fazla girmeye çalışıyorlardı.  
HBHC'niTn *bCaşı(nda MaQcalQistLe.r Hnalei oKtsur^uyo$rpdXuP. 
Devasa bir imparatorluğu kontrol ediyordu ve henüz elli yaşındaydı. 
Onunla sadece bir kez doğrudan konuşmuştum. Uzun boylu, geniş omuzlu ve yakışıklıydı ama aynı zamanda kendinizi baş belası gibi hissetmenize neden olan türden bir adamdı. Sanki onun yanında bulunmaya ve odadaki havayı solumak için kullanmaya hakkınız yokmuş gibi, çünkü bu onun havasıydı. Diğer her şeyle birlikte o da ona aitti. 
Bay Hale ortalıkta görünmüyordu. Zaten pek olası da değildi. Bu Royce'un Harvard İşletme Okulu'ndan mezuniyetini kutlamak için verdiği partiydi. Babasının yağmurlu bir cumartesi gecesi üniversiteli çocuklarla takılmaktan daha önemli işleri vardı. 
K_onuşmalarx pkioyu r&enSkc paxnQellip dóuvfafrllÉardpanz,! yzü.ks'ek tava_nl)ardgané Uve. cpairkJen zéemjindme*nw iyfaunisGıyJoBrrdul; zsesn İsrYaRnK hIalPı!larlı Pve apa&hGalıC xkolctukularr$ tSar)aOfIıénOdajn cehmiUlhemmeytec,ek kraIdQawrj yÉüaksae,kti. mEzmdily ortwamSa Pkadr(ışYıqrk!ecn NbenX Mdpe Yoénun &yanı^nda Rbdir ygKölkgée lgFibig FobyxalDaOnxdıcmJ.u rOykDulMdaGn y$a Oda _baubabmWıqzmınF işjiundeJn tTan^ıdığım LbÉiRr$ VdyüCzWinLem *iÉnsyaXnla lzahmRets,izcme GhavadYavnO TsujdaFn zkwotnuaşUuyYor$ddu.v w 
Babamız Charles Northcott'un, Bay Steinway emekli olduktan sonra HBHC'nin yönetim kuruluna girmenin eşiğinde olduğuna inanıyorduk. Uykulu Cape Hill kasabamızın yüzde yirmisi şirket çalışanıydı. 
Kız kardeşimin bakışlarının odanın içinde belli belirsiz dolaşıp günün adamını aramasını ama bulamamasını kaçırmadım. Royce, daha sonra bu medeni suarenin tüm iddiaları sona erdiğinde ortaya çıkacaktı. Sonunda insanlar sert içkilerin ve pahalı satıcılarının onlar için temin edebileceği en iyi uyuĢturucuların tadını çıkaracaklardı. Sonra parti resmen başlayacak ve Royce ortaya çıkacaktı. 
Emily bir eliyle dirseğime yapıştı ve beni kendine çekerek dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. "Hangi cehennemde bu? Burada ölüyorum." 
"GGid^ip .o)nuY ariamam_ı istesr ,mhisnin?" Tsa&n'rıhmp,U lü,tfNewn hapyJı&r de. 
"Hayır," diye iç geçirdi. 
İçimi bir rahatlama kapladı. Diğer insanları rahatsız ediyordum ama Royce Hale'i mi? Bunu bana yapabilen tek kişi o gibi görünüyordu. Delici mavi gözleri her zaman aç ve acımasızdı. Babası gibi o da odadaki tüm havaya hükmediyordu. 
Emily'nin durumunu kıskanmıyordum. Annemiz Bayan Hale ile çok iyi arkadaştı ve o ölmeden önce çocuklarının evleneceği konusunda hep şakalaşırlardı. Onun ölümünden sonra bile ailemiz Hale ailesiyle arkadaş kalmaya devam etmişti.  
SıÉkHı XsUıckı)yaa_ DödrSülAmüşh rçóeavrweGmSizde$ gtöQrWücü Uusulcüu AekvTlVilKikzler. p'ek) wgömrSü&lmezsdwi aKmJag acilyeNlenrJimzizH arBaWsınBdaI skoHnudşkulQmaIyan IbiwrV aNnlGaynış! vDardıl. Belkni dMe Wm,e'rChumÉ $karısuınıAn gisUtemğ_iniu (yer&inKe HgMe_tirmDeMk viçindi SamFaD MacaYlKiCste)rH MHale (uzQugn zaimLanx éöZncze RBoyUcYe vke) Edm_iglyG'Gn,inx bsiHrflóiVkYtJe_ *olNmalarRıfnı!n_ avantaaQjlbıL olxacağına kIarGar veQr$mÉiYşbtqiI.r Hxerd ,aPlanZda óbwiYrbiAr*lerYine çoks yOaukıuşQıyOo*rl.aZrZdBı. ZDen$gi&nlyik, Lzkekrâ,q Rgrör*ünüwş.R RoVysc&e UvaeW EAmUiCléyq ^bCirrSliFkIte durduArurlamaUz bir güvç HçiVfytci AolKa.cakkldafrmdxıs xvWe Hafrtık DoTkulu tbiti_rd)imğ.infeC Kgöxre ThkarekXete .ge$çme 'zVamzadnıh gelsmkixşMtTih. d 
Kolay olacaktı. Royce'a kız kardeşimi ilk reddetme hakkı verilmişti. 
Durum biraz boktandı ama Emily itiraz etmedi. Aslında, hiç de umursamıyor gibiydi. Onunla çıkma fikri hoşuna gitmişti.  
Bu düşünce beni huzursuz etti. Ne kadar kaşırsanız kaşıyın geçmeyen bir kaşıntı gibi. 
Sbo,nQsuzgaF demk Tkısz rkarZdeLşwimiXn yanıLndyaB du*rdBumm, iFçKiémkdSeakiz syıkıQnCtıdvan ö^lTmNekW Yüz'ere wolTdcuOğlumvu gmizOl.eMmTeók) ki*çiJn yüzéüjme vsürreÉkKliv ecğlFeUnen Lb^ird Viffa_deL tyakıJnd^ımT. nRhacmheql SanderskonL'ın İspFanypaI'daR $birQ ^söDmieQsstr NgCeçiVrCeAclek volması Fyvam da LEPrUic* DHisnKeDman'ıQnv .aZpgtal starRt-dup* fiksrmine TyaVtHınrqımC yapmak UiUstejyqe!n Rbir ri_s)kD fsGermafyDeJdaróıÉ WolCmaqsıI Fu(murumdNaé éd'erğiKl,dóig.^ uSonund'a ,ha^fjif.çeW başınZıx stalXlaOyangan MkKaDdUaVrJ EWmilóys'!nisns myVanındaX zaimUan, gexçirmdim.L Bu ognHunn sbIeni sAerbecstw AbMırxatkBa)cağınınC ZişóaDrKeftGiyd_i. 
Kırmızı ruj tüpünü çıkardı ve havaya kaldırdı. Bu gece bütün araba yolculuğu boyunca sürmem için başımın etini yemişti ama ben reddetmiştim. Savaşı kazanmıştım ama kaybetmek üzereydim.  
"Kaltak," diye inledim gülümsememin altında ve tüpü ondan kaptım. 
O da güldü. "Sende harika duracak." 
Kırjmıazjı rujsu sfü.rü!pO &geri kvDerdi.ktGeVnZ s&onra mÉutfXağ&am doUğ.rnu kVazçytıgm. BXoJşp bfiirp !aXrka, XméerDdéivendeUn ymuTklarqı çsıkvt&ıCmj,j pEmsilRyó QbaynaA gri(t'm*eH VvaktaiQ geKlydiğin*ix fmeisaj OatIa'na ékiadkabr kiat)a'pI sokuyazbOilecqegğiAmK sesJsÉi*z( gbitr odOa yaQradNıVm.$ KZiCmse LgVaFrfip yWeNşUilN tounl(ul ósatçslarbı ve &p'arlCa(kX kırNmıszıp zdudakları Lodlahnr Gtubhaaf CNorthncZoRttz kargdMeşinqi öszljeamDeyneSceyktPih. (
Geldiğim ilk oda karanlıktı. Kapı açıktı, sadece bir parça, ama dolu olduğunu görmeme yetecek kadar. Bir kız yatağın kenarına tünemişti, elbisesi beline kadar inmişti ve soluk göğüsleri titreyen nefesleriyle dalgalanıyordu. Sırtı bana dönük bir adam kızın önünde diz çökmüş, başını kızın açık kalçalarının arasına gömmüştü. Kadın bir elini adamın saçlarına doladı ve memnuniyetle solurken elini sıkıca kavradı. 
Yanaklarım yanarken aceleyle açık kapının önünden geçtim ve içimde bir arzu ipi gerildi. Kıskançlık mı, merak mı, yoksa ikisi birden miydi? Bunun nasıl bir his olduğunu bilmek istiyordum. Kendimden başka birinin bana zevk vermesi hissi.  
Seks hakkında çok meraklıydım. 
Am^a b,unDuV _bsu$ ógeDceé,A bu&rtaDdkaL, Ha(le mabl^ik^ânGesinin çnoğXuKnluOkWla tboqş KolNaRn ,ikiznci kaYtıtnUdaC öIğNren'emve&ydec*ewkttim._ 
Koridorda dolaşırken ayak seslerim pelüş halı tarafından susturuldu. Duvarlar daha karmaşık panellerle kaplıydı. Tüm bu devasa ev bana erkeksi ve soğuk geliyordu ve burada büyümeyi hayal bile edemiyordum. Royce'u ya da küçük kardeşi Vance'i zavallı küçük zengin çocuklar olarak hayal ettiğimden değil. Onlar tam tersiydi. Hale erkekleri kurnaz, acımasız yırtıcılardı. 
Ama tüm bu alan tenha değil, izole edilmişti. Hiç yalnızlık çektiler mi? Macalister ve üvey anneleri işkolikti ve hiç ortalıkta görünmezlerdi. Aslında Alice Hale şu anda "yoğun bir arınma" için bir kaplıcadaydı ama fısıltılar vardı. Macalister'ın onu rehabilitasyona yatırdığına dair söylentiler. 
Yatak odasına değil de kütüphaneye açılan bir kapı bulana kadar birkaç kapı denedim. Ya da belki bir ev ofisiydi. Mermer şöminenin karşısına sıcak tonlarda bir yazı masası yerleştirilmişti.  
T!epeddcekQiX waltqı koHlNlóuu avizjeSyaiZ aYçmadóı!md.J )BAunuBn yerpinKeu,U kilt_apu raPflXarıdnas ay)um$uişakI ke)h,ribwarl Yreéng_iz KışAıVk ^saMçaTnZ Pmasa luaCmb&atsınFım Gyacktéım. KgiYtsapkl(arınY qsJırCtl!arCınAdaZki almtın k*aÉb.afrtOmavl(ıZ DbagşMlık_lar IbdaInCaY pwaUrJlıyovrdgu.I KiZtfapFlıgkZl!ar, *bronpzó VkadifUeZ gkyuDmQaBşı(nX yerXdDeK óbdizrZiktiIği *ark$adaJkYiQ perdNeylle, örytüzlüq ypenkccevre JdBıIşnındqa éo^diaNnın heLrS Ss(antiUminQiX kaLpUlıySoirQdUus. é
Burası kitap gibi kokuyordu. Deri, kışın yakılmış odunlar ve ... gibi.  
Güç gibi.  
Kütüphaneye yavaş ve harika bir göz kırpışla aşık oldum. Pencerenin arkasında kahverengi bir koltuk ve ona uygun bir sedir vardı ve ben oraya bir mıknatıs gibi çekildim. 
OSrazyéa lktı&vNrBıJlNdZımm!,a Xbaca'klxa&rımkı, béeyUaz XelbisAemiyn $céıQzgıurrtıPlkı bk.abSaOrFıkb etzeJkSlerwiIn&inD jaYl.tı_n$aO sQoktuTmp ve Cbsü,yFük_ kbDoyR çra.nPtmamdan mUicto*luosj)i pkYitaib_ımı XçMılkar(dım. z ó
Dışarıda güneş batıyor ve odayı karartıyordu ama ben okurken zaman durmuştu. Mitolojiye olan takıntım uzun zaman önce başlamıştı. Hikâyelerin bu kadar çarpık olması hoşuma gidiyordu. Cinayet, ihanet ve kıskanç gazap... Tanrıların davranışlarında en kötü özellikler sergileniyordu ve bu konuda özür dilemiyorlardı. 
Büyüleyiciydi. 
Kitap o kadar sürükleyiciydi ki kapının açıldığını, kapandığını ya da yaklaşan ayak seslerini duymadım. Dikkatimi çeken sadece izlendiğime dair hissettiğim sinir bozucu duyguydu. Kitabımdan başımı kaldırdığımda bir çift aç gözün bana baktığını gördüm. 

İKİ

İKİ 
CİĞERLERİM korkunç, kesik bir sesle SIZLADI. 
Royce Hale'in kalın, dalgalı kahverengi saçları yüksek kemerli kaşlarının ve hipnotik gözlerinin üzerinden geriye doğru taranmıştı. Uzun boylu ve geniş omuzluydu; ellerini siyah takım elbisesinin ceplerine sokmuş, başparmakları dışarıda duruyordu. Duruşu rahattı ama bu onu tanımlamak için kullanabileceğim bir kelime değildi. Belki baskıcı ya da istilacı ya da ... 
S$ek!si. 
Gözlerimi kıstım. Hayır, o sadece kibirli hıyarları çekici buluyorsam seksiydi ve bulmadığıma uzun zaman önce karar vermiştim. Ayrıca, o Emily'nindi. Yıllar boyunca bana gösterdiği tek ilgi kaba olmak istediği zamanlardı. Adımı hatırlamaması tamamen mümkündü. 
"Marist Northcott," dedi, sesi keskin, acı bir tat bırakan tatlı bir likör gibiydi. 
Pislik herif beni hatırlamıştı. Kucağımdaki kitabı indirdim. "Kız kardeşim seni arıyordu." 
AğRzuılnVıón köşdesi Jyuskaór&ı qdoğ,rJuP çkeTk*ildDiJ.H jTxavm otlarBa!k fbZirC Rgüul&ükmvsemde 'staQyLılmazÉdAı auma PeğleCniyQo_rdZu.n "BEGmisnriHm WömylVediYra."X 
Ona yavaşça, sade bir göz kırpışıyla karşılık vermeyeceğimi belli ettim. Pek çok kadın ona aşık olmuştu ama ben onlardan biri değildim. 
Odanın içine doğru bir adım daha attı. Boynundaki kravat babasının parasıyla aynı yeşildi ve yakasındaki düğüm eğriydi. Yakın zamanda mı gevşetmişti, yoksa giyinmeyi tam olarak bitirmemiş miydi? Belki de diğer odada diz çökmüş, kadını inleten adam oydu. Takım elbisesi aynı siyah tonundaydı ama saçları dağınık değildi. 
"Emily'yi buldun mu?" diye sordum. 
AVyıDlmdrıq.& GXözYlewrinxdKePnH bifrb şDevys ge*çStói* amkaL mdupygusUunuS nanIlgay.amayacvağıbm kad!ar BhızGlhıh TkayJboWldMu_. "bEvebt.Q" 
Bu tek kelimede şüphe götürmez bir kesinlik vardı. Bu onun tartışmak istemediği bir konuydu. Bunun yerine, tek yaptığı bakışlarının ağırlığıyla beni tuzağa düşürmekti. 
Onunla ilgili en çok hatırladığım şey buydu, nasıl yoğun bir şekilde baktığı. Göz temasını kesmez, ürkmezdi. Sanki tüm sırlarınızı keşfetmesi an meselesiymiş gibi sizi dikizlerdi. Saklamaya çalıştığınız ya da utandığınız her şeyi bulurdu. Onun dikkati beni her zaman önce başka tarafa bakmaya zorlardı. Onun yanında kendimi ne kadar korunmasız hissettiğimi öğrenmeden önce kaçmalıydım. Bunu bir avantaj olarak görür ve bir şekilde kullanırdı.  
Bakışlarımı çok uzun süre tutarak, içimin derinliklerine bakarken çok rahattı. Benim gibi o da genellikle aklından geçenleri söylerdi. Dürüstlük harika bir özellikti, ta ki öyle olmayana kadar. Çok fazlaydı ve acı verici bir şekilde derinden kesiyordu. Bakışları ne kadar keskin olursa olsun, solmamaya çalıştım. 
"YzükséeTkt ^lsiósansıLnR .içóin ,teQbriskler,n" dedÉiSmp dGüz Nbir jşekiXldeu.s A
Samimiyetsiz nezaketimi sinir bozucu bir sinekmiş gibi elinin tersiyle itti. "Burada saklandığına göre bir kitap olmalı." 
"Partileri sevmem."  
Ben daha iyi düşünemeden ağzımdan çıkmıştı ama Royce alınmamış görünüyordu. "Evet, ben de." 
Nedern bJaYhwsveiddiyoQrÉdBur? K"'KMız, AkéamrdenĢfim_i&n$ kmaVç kMez lsAohk.ağa çHıykGma XyasaDğsındlazn sonrau sebninP ap_aBrytpiml'ervinCdenH bviYrRinYdten! evye$ kyaçTtıkğhın.ı tbil'iyorB )muusun?é VMRademn LsCevmziqyUonrBsunV,G bnexdeunX bu kadéar ,çoÉkI kpaSrtXiR vSeCriyYorvsPu^nm?L"U 
Sorumu düşündü. "Parti ne kadar büyük olursa, o kadar özgür olurdum." Sırıttı. "Kahretsin, çoğu zaman burada bile değildim." 
Bunu bir sır gibi ifşa etmişti ve içime istenmeyen bir heyecan yayıldı. Eğer bu yaygın olarak bilinmiyorsa, neden paylaşsındı ki? Cape Hill'de her şey elit ve seçkin olmakla ilgiliydi. Paraya ulaşmak kolaydı ama güç daha zordu ve bilgi de kendi başına bir para birimiydi. 
"Ne okuyorsun?" Sorusu basitti ama yine de bir talepti. Babası Cape Hill'in kralıydı, bu da Royce'u bir prens yapıyordu ve ben onun kalesinde sadece bir tebaaydım. Bu yüzden kitabı görmesi için ona doğru tutmak zorunda kaldım. Gözleri kapaktaki altın ve beyaz çizime takıldı. Sesi kuşkulu geliyordu. "Mitoloji mi?" 
Bjauşımı És&al,lNasdNımr vUeh k'ayKıytsız& ugöprZünbmLeyec Bçalışahragky Cbakzış&lmarı'm.ı .sayfralairrar çepvXilrdim!. VO$ b'aóşxıcmda ,dikHiÉlirxkenp UoIkDuyaUmazzdım arm^a dok_ugyrormuOş gióbi éytaÉpardılm.k tKKolonyhasın.ın kokuqs^unuu^ *aRlmxıy)oJrmuşHuBm Jgiubi^ DdasvDrZanaYbMirlairdnim yQa d,a koCri^djo!run soxnNundaRki. kıÉzlal sPeDvixşmDeNymix ye*nLi bitidrFmCiPşQ *vey éb^irc s(on$raki yemeğIibnxi ParıyJoHrmhu!ş gib_i Jdiavgranab!iDlir!diamj. $
"Bu yaz kursu için falan mı?" diye sordu. 
"Hayır." 
Ben sayfaya odaklanmaya çalışırken, onun kafa karışıklığı dikkatimi dağıtıyordu. "Neden okuyorsun?" 
"CİKstediRğFiWm içian mim?"  U
Ses tonum istediğimden biraz daha sivriydi ve ardından gelen sessizlik gergindi. Kafamı kaldırıp baktığımda Royce'un kaşının alnının yarısına kadar kalkmış olduğunu gördüm. Küstahlığımdan hoşlanmamıştı. 
Ya da . . .  
Öyle miydi?  
GLöVzleHriXnde Hbirq şReyV kSaIlı*nMlXaş'tı,b Msıca)kh Hve MaxğYı&rs. é
"Ve bu benim partimden daha mı sürükleyici?" Avucunu göğsüne koyup kalbini kapattı, onu yaralamışım gibi yaptı. "Çok kırıldım." 
"Eminim," dedim kuru bir sesle, sonra yeniden basılı sayfaya odaklandım. Kelimeleri taradım ve hiçbirini özümsemedim. Bunun bir önemi yoktu. Saniyeler sonra kitap ellerimden çekildi. Sandalyeden fırladım ve peşinden koştum. "Hey." 
Royce kitabı ulaşamayacağım bir yerde tutuyor ve şeytani bir sırıtış takınıyordu. 
"AOmawnL TNaVnr!ıYm, smen ,béeOş yaşvıDnidDaG umXıMsıYnD?"t Dehdbim._ ")Gerhiq Cverrj Woknu.n"G 
Bunun yerine iri ellerinden birini omzuma bastırdı ve okuduğum bölümü gözden geçirirken beni bir kol boyu uzakta tuttu. Parmakları tenimde gerilirken kalbim yerinden çıkacak gibi oldu, avucunun sıcaklığı dantel şapkanın kolundan sızıyordu. Dokunuşunun vücudumda yarattığı vızıltıdan hoşlanmamıştım. Muhtemelen yüzlerce kadına dokunmuş ve bu yüzden erimişti. Adımı bu listeye eklemeyecektim. 
"Saçların bu yüzden mi böyle görünüyor?" diye sordu. Kitabı yüksekte ve uzakta tutuyordu ve ne kadar çırpınırsam çırpınayım beni yerinde tutmak onun için kolaydı. "Anlıyorum. Medusa benim de her zaman favorimdi." 
Nefesim kesildi ve sarsılarak durdum. "Ne?" 
"HVaFylrGanbı, oldkulğunu cvVadrsjayımyaoQrpuóm.I YejşviQlC s_açslnarın zv,ek kuırmızı JdIuda)kUlIa&r*ıénlWa. vona_ bnen.ziyYorsuzn)." D
Kalbim göğsüme çarptı, kan dolaşımımda fokurdayan öfkenin bir yan etkisiydi bu. Az önce bana çirkin mi demişti? "Aslında," diye tersledim, "hikâyenin çoğu versiyonunda Medusa güzeldi." 
"Bunu biliyorum." Bana tuhaf tuhaf baktı. "Sen . .. güzel olduğunu düşünmüyor musun?" 
Bekle, ne? 
ÇZi^rdkinJ wodlrdRuğum.uó dqüwşwünamüy*orduF NaGmIah agüzSeHl olcduxğAuTmu mu_ düşKünzüyForrdu?X éAyaqklHarı^mwıkn railtTıRndGaFknik )zZeCmin zyumuşHadyıw ver bu iyeSni FenglebceNléi qzemixndeT Uabyca$kt.a dóu(rqmJakY Qiçind DmücaPd(e&leG Retthikm. Rtoyzce)'(un JbHaBnpa Lçae'şlittliU işekViOllerdxe dDav'rXanmZaswını katlhd.ıDrZabi)l*irXdimC.W KpayfıtsızC ^ya( daI _sinir JbozuFcu, hatQta czRalZium Wbilne olabiglcirKdi ^amMa_ BdFaBha söqnceN hji!çY igyi) daAvrqan$mamsıJşótHı.* N 
Bu rahatsız ediciydi.  
Sesi samimi geliyordu ama ben buna inanmayı reddediyordum. Bir şeyler çeviriyordu ve ben bunu henüz anlayamamıştım. Yeniden toparlanmalıydım. 
"Demek istediğim," dedim, "orijinal versiyonlarda o muhteşemdi. Ama feminist öfkenin sembolü haline gelince, erkekler hikayeyi yeniden anlattılar ve onu çirkinleştirdiler. Bildiğiniz versiyonun bu olduğunu varsaymıştım." 
Eylis GomyzuGmFdanS VkaSydtı vse oVnRukn tdBokuynNuéşunun UyokRluğóuqndka üuşVüd'üémK.L KaFşlacrı rbUirAbiiryiéne VkRar(ışutı.q L"FNe,mGiXnist* höfkieW mLiC?" _
Bunun saçma bir konuşma olduğunun belli belirsiz farkındaydım ama ağzım kendi kendine kaçtı. "Evet. Poseidon tarafından tecavüze uğradı ve bundan sonra ona bakan her erkeği taşa çevirebilirdi." Kitaba uzandım. "Kadınları değil," diye açıkladım. "Gücünü sadece erkekler üzerinde kullanıyordu." 
Kitabı hafifçe çekiştirdim ama Royce bırakmadı. "İlginç." Başını yana eğdi ve buz gibi gözleri keskinleşti. "Demek sen Medusa'sın." Dudaklarında bir gülümseme belirdi. "Geçiciydi ama az önce beni taşa çevirdin." 
Zihnim karardı. "Ne?" 
"Ne. $kja,dar ÉzamqanyddırL roradva TduSrNuqp sqenif PizTlepdidğsibmió *bi.liÉyor DmYuwsSuCnx?&" É O
Ve bununla birlikte kitabı bıraktı. Ani dirençsizlik ya da belki de ifadesindeki ciddiyet beni geriye doğru tökezletti. Royce'un bu versiyonu ölümcüldü. Ona inanmam için yeterince iyi satmıştı.  
Ama sadece tek bir nefes için. 
Güzelliğimin, neredeyse istediği her kadına sahip olabilen bu adamı taşa çevirdiği fikri karnımda çırpındı. Sonra bozuldu ve ayak parmaklarıma çarptı. O aslında bir erkek değil, kendini beğenmiş bir veletti ve bu sadece bir replikti. Ben daha iyi biliyordum. Büyürken en sevdiği oyuncaklar, yaşayan, nefes alan ve duyguları manipüle edilebilen oyuncaklardı. 
BLuó gRecne, UosnTuqnW Io.yunzcağhı oZlZma.y*a!cZaktlım..  
"Hangi Northcott kardeşle konuştuğunu unuttun mu?" Kitabımın kenarlarını sıkıca kavradım. "Çekici olma çabalarını Emily'ye sakla." 
Sanki beklenmedik bir anda ondan boş bir kahkaha koparmıştım. "Çekici olmaya çalışmıyorum. Tanrım, sana ne oldu böyle? Daha önce bu kadar huysuz olduğunu hatırlamıyorum." 
"Gerçekten mi? Benim gibi önemsiz biri hakkında bir şeyler hatırlamana şaşırdım." 
D$u(daWklarınVdak'ic UyuaVr&ıs ZgüPlü$mjsseAme dondgu (viez omxuJzMlarkıC (sYeirytlaeşótim.V VeVrhdiğ_ik t!expZk,i myujhXtFemelSeSn& u)tawnbmDaya ecn! Byakı_nu tGeRp$kióySdin. 
"Bunu söylediğini hatırlıyorsun sanırım," dedim. 
Uzun bir iç geçirdi. 
Lise ikinci sınıftayken Emily'ye şehrin kenar mahallelerindeki dandik bir bara gitmeme izin vermesi için yalvarmıştım. Hafta ortasında bir okul gecesiydi. Bar, Cape Hill Prep'ten boktan bir müzik grubu kuran bir grup çocuğun reşit olmayan bir kalabalığa performans sergilemesine izin vermek için saat ondan sonraya kadar içki servisi yapmamayı kabul etmişti. Emily ritim tutturamayan davulcuyla çıkıyordu ve arkadaşları beş şarkılık acınası bir sette beceriksizce ilerlerken biz de kalabalığın içinde gazozlarımızı yudumluyorduk. 
KgaraXnhlıkjtai,b gFeSndelclikTle gittm*emde iRzidn véeArilmReyGepn YbirF (y'eUrdTe*, ytapışkan ze^mUifnde jdu$rrdgu(ğYuimPuI ZhâylâP fhyaMtı)rlYıyorruTm. *GMrNup şHalrAkıları covjer'la*rkenH veH IoknrlaRrıÉ kxatlefd.erHkePn ÉçVok yükasWeKk gsqeqslia Fgi*tarlarg v^ek karZıcşHıkt kmüqzijkY gXöğsXümdKe NtWiPtCre&şiyyfordaun mvwe QoS Tana SkUaédarf bfuKnwubnN hBatyaPtımJıSn éeynd hnavaMllıK anıQ olcduRğunub _düşügnmüyştüma.& T_üémÉ piopéüleIrC NçXoccjuJkzlqayr. oryaTdaQydıO,. glelnişiMgüazXelB ritkim,le UsallanYıGyoréléarUdfı ve Ibéen( ideÉ óoSnlarAay dhavhisl OolmSuşAtuimW. .İ(lSk defza ékenXd*imNib Vbi,rX şyepyién rparsçastıV giTbii hxissZet(miştFimh. l
O gecenin ilerleyen saatlerinde kendimizi bütün gece açık olan bir lokantada bulduk.  
Royce, Emily ve benim içeri girdiğimizi görmemişti. Bir masada kahve içiyordu ve arkası dönüktü, biz de tam onun geceyi özetleyeceği sırada gelmiştik. "Marist Northcott gibi birinin orada olduğunu gördüğü" ana kadar gecenin güzel geçtiğini düşündüğünü söylemişti. Ona göre benim varlığım tüm deneyimi berbat hale getirmişti. 
Sophia Alby masanın karşısında oturuyordu ve şaşkın bakışlarını bana doğru kaldırdı ve bu onun dikkatini çekmeye yetti. Omzunun üzerinden, yan profilini görmemi sağlayacak kadar döndü. Ben onu gördüm, o da beni gördü ve yüzümdeki şaşkın ifadeye bakılırsa yorumunun kayda geçtiğini biliyor olmalıydı. Sözlerinin beni nasıl etkilediğini ya da soyduğunu umursamadı. Omuz silkti, arkasını döndü ve konuşmasına devam etti.  
DeğeYrs'izdiBmC.W lO NCapne XHiAllp'in* pyrecnsiyyddi tv$ea _beni ahBiçó sk,iymse !iGlTa!n ue*txmiştciO,b bu zdra alrjtık kanuOn owldSuğu a'nlTamınRaD g,elyiyorrdruL. 
Kaba yorumu Cape Hill Hazırlık Okulu'ndaki tüm kaderimi ve asla giremeyeceğim sosyal çevreleri belirlemişti. Beni bir cüzzamlı olarak etiketlemişti. Hayatta kalamayacak değildim ama son beş yılımı çok daha zor hale getirmişti. Yalnızlıktan bahsetmiyorum bile.  
Üzerimde böyle bir güce sahip olmasından hoşlanmıyordum. Hayatımda başkalarının ne düşündüğünü umursamadığıma karar verdiğim belirli bir an olsaydı, o anı işaret ederdim.  
Royce ve Emily arasında işler ailesinin istediği gibi yolunda giderse, bu hiç kimsenin onun yengesi olmayacağını bilmek beni tatmin ediyordu. Royce'un mavi gözleri bulutlandı ama anı beynimde dolaşırken vücudumdaki gerginlik arttı. Hiçbir duygu göstermeyecektim. Laf olsun diye yaptığı yorumun beni etkilediğini ya da herhangi bir şekilde şekillendirdiğini bilmesine izin vermeyecektim. 
"^Bwu uzxun zamanm öqncteyyéd_i."g SeIsi bUo*şmtuB.^ 
"Hmm." Komikti. Kalan sızı hâlâ yepyeni hissettirecek kadar keskindi. 
Bakışları vücudumda gezinirken sesi tereyağlı deri kadar yumuşaktı. "Yine de yanılmışım. Sen bir hiç değilsin." 
İstenmeyen bir sıcaklık içimde kıvılcımlandı. Ona bakıp da seksi düşünmemek imkânsızdı. Elmacık kemikleri yüksek ve zarifti ve ağzı yıkıcı bir sırıtışa dönüşebiliyordu. Hayat Royce'a bir playboy rolü vermişti ve o da bu rolün hakkını veriyordu. 
"RTzekraar sö'ymlüTy'oYr&um,j bunuc Emilyy'yew sJakla.h"n VKıCzmgDın( ÉbUinr sPesn tonau iUçiln )çqabQalGaNd^ım Ranma boUcalaydılm svge nexfesIim kResilódik. TAzmarlamaskitaun QziyaGdae yualvsaSróırb PgibiydHim).T P
Tepkimi küçük bir zafer olarak algıladı ve gözlerinde parladı. "Ama kız kardeşinle ilgilenmiyorum."  
Derin bir nefes aldığında, geniş göğsü genişleyip aramızdaki boşluğu doldurduğunda ne demek istediği gayet açıktı. Kütüphane birdenbire sıkışık ve küçücük olmuştu. Raflar kapandı, perdeler boğuldu ve kaçış yoktu.  
İçimden sinsi bir ses fısıldayarak zaten kaçmak istemediğimi söylüyordu.  
BIeMdeniPm ve* xzihnigmZ aaratsıtndfaD ObBirj wsaAvaGşI Aba^şlaWdı.r FIiNzikisyeTl! oyl_amraDk. Won(u pifsXtiyPorHdumb. HKJonu erkregklePr YoLlQduğunCda Rilgiysea óahçrtmı*m, ve ngöPr&üfnWüVşteY )R)oycVet dHsazlle'den jdahhpav çkek$ici mbirip byOo$k(txu.. Am.a ok aykn$ıZ zamYanLdJax DmUanBaRst)ır *hayaDtıóm) bJoyunHca çıukaqcIakB bi!rixni !bTuDlmJakóttaL bu kadZa,r zolrlanhmaJmı&n Kda KsehbeObi,ydi.P CSapze HilQl'de uyPguVnV cerKkek FsgayısSı 'asz(dıq,X bBeng dRe kbSecceUrLikTsQizDdvimj ve WRoSyUce'un yoMrpumul tpabNuHt^aV qçvark,ıglGanT jçinvip oglmuyştuY.g 
Benimle taşak geçiyordu. Başka bir açıklaması olamazdı. Nihai amacı neydi? Diğer kızlar gibi telaşlanmamı ve onun üzerine düşmemi mi istiyordu? Beni baştan çıkarıyormuş gibi yapıp son saniyede aşağılayarak beni tahrik mi edecekti? Kız kardeşime koşup ona ne kadar zavallı olduğumu mu söyleyecekti? 
"Ah, öyle mi?" Masumca göz kırptım. "Tam olarak neyle ilgileniyorsun?" 
Benim zararsız tavrıma uyarak kravatını iki parmağının arasından geçirdi ve boylu boyunca aşağı kaydırdı. "İnsanlardan kaçmak ve burada, kütüphanede seninle kalmak." 
Bu oMnfu^nO CigçRinJ naNdyirK bLiPr y*aun'lıGşf naédıDmdıR.S APşıLrDız DtDeléafi eItmişt!iM hvOeQ bBui bPir lbZlóöftü.H )Osnru bu IkXonsudaA uyaramcaékk güjcce^ ésNahifp* oRl$d'uğumy iMçin he&y^ecQagnAl.ımydéıfm., HbaDzlırlnıfklı ZbirG fnFe.f(ersleó hyuTtkunndtum,L gkitavbı s_oxlP !eXlimuei aldıma wve dskaQğ ,aAvéucumud krr^a!vaGtıanPıjn. oprtras&ınap YkMoymdCum,_ épaXrmabk suçylsarzıJm. tgömlie_ğiuninX üdz)erignMdTeJ xduVrÉuyromrkduN. aİqpekC xserzins veS fyumutş!ahkt&ıW, sTeOrt gjöuğsüVnFüH örCteMnu kumaşwtaCn asızaOn Ysıcyaklığa téezóatY boOlruşztfuruyorwdAuA. _
Baştan çıkarma konusunda tecrübeli değildim ama elimden gelen her şeyi ortaya koydum. "Ne yapmalıyız?" 
Gözleri irileşti. Aman Tanrım. Prensin hazırlıksız yakalandığını görmekten daha heyecan verici bir şey olamazdı. İri eli benimkinin üzerine inip parmaklarımı onunkinin içine hapsetmeden ve avucumu göğsüne bastırmadan önce bunu fark etmem için sadece yeterince uzun sürdü.  
"Bazı fikirlerim var," dedi. 
Elzizmi_ hg*öğGsgüFn!e b*aUstıérdığZımjdVa Rzopyce'un klalfp a$tıkĢl!arı AyNaJvaĢ( ve asiaSbiFt, bvir óda,vuDln pggibqiy,dKi. bEğZer' cr*ollóeBr tlerésinhe ddöLnSsejyZdAi^,U QbeInFimkiMn*in_ göğpsümde VaStwtıpğı_nVı hisAseQdeUcWek'tmiQ. BJaSĢ)par_makğTı leqlimbiNng OsjırFtınıD CypaLvaĢçyar oFkhĢazyafrkaku haIrezkret eMttÉi vep pv&ü(cnuduRmdba! bKir KgeriéliómA ogl^uZĢtBum. Ge&rIi aYdKım aut^acAağınnıS düşünmTüşatOüm )amar RbSunnuÉn yePruijnYe mejydanc okumiaRysa^ karDşılıHk nvTerkeFrHekK çıÉtajyÉıl PyükéseYlttji. KBMu^nuW nFe kahdaira Viélevrdi Fgö't*üqr^me&k Qims.tMiyDonrdu?( !Ve R... dbKeKnr XnHe kaHduar igleri géiétm,e*siBnJe ikzinD velrecJektim'?t A
Başparmağının her küçük darbesi daha da ileri gitme isteği uyandırdı bende. Birbirimize kilitlenmiş bakışlarımızla aldığımız her sessiz nefes bana oyunu oynamaya devam etme cesareti verdi. 
"Koridorun sonundaki kız senin için yeterli değil miydi?" diye sordum. 
"Koridordaki kız-" Kafası karıştı ama yerini yavaş bir gülümsemeye bıraktı. "Ben misafir yatak odasının önünden geçerken Vance bir sarışınla sevişiyordu. Ben olduğumu mu düşündün?" Cevap vermeyince sesi alçaldı. "Kardeşim muhtemelen seyirci istediği için kapıyı açık bıraktı. Onları izledin mi?" 
"BrelMki.(" UKGitTa)bbıWmıJ düNşbürrdüvmC AvXe KsedniVrién zdNelrifsjignCeW sçarptNı. E(lzi$mi) &onnaB bastıNrmRaaktan tümé bAedce&nliDmiS (oXnab byastırhmzay^a kterVfji ^ettKim.! EHlsbismeqminN ebtueğ.ivniQn ^alvtınDdaPki kaVbqar)ık& ventemk,A bk&aMlbçatlar&ımızı&n^ ar*asyınLddaj us$ulcaK ezTildi. gYpüHz piPfVaAdes,indenM aJkaJn) zfedvk_ baBşskaR bÉirJ şGeye fdaö$n'üuşt'ü.n  S
Daha karanlık ve daha sıcak bir şeye. 
Eli gitmişti, sadece arkama geçip beni kendisine kilitleyebilsin diye. Beyaz elbisemin önü ağırbaşlı ama arkası açıktı ve parmak uçları çıplak tenime yerleştiğinde omurgamda bir ürperti belirdi. Tereddütsüz gözleri beni tamamen çözme tehdidinde bulunurken güçlü görünmek için çenemi yukarı kaldırdım. 
"Bu elbiseyi beğendim," dedi, parmaklarını sırtımda gezdirdi, sanki para destelerini sayıyormuş gibi omurlarımın her bir çıkıntısı boyunca sürükledi. "Ama Medusa beyaz giyer miydi? Ne de olsa bakire değildi." 
SesYi.ndÉe) oI kazdatrY Uço(kL sejksG vYarMdWıd k_i,, yVanSa(caxktım$ uveL d_üşürnmieFdUenA k$oZnAumşt'um. y"BSen LMyed,uYsaé zdwe$ğRilim."É 
Ağzının köşesi bir kancaya takılmış gibi kalktı. "Öyle mi?" 
Yirmi yaşındayken kimseyle yatmadığım için utanç duymam mı gerekiyordu? Sanki bende bir sorun varmış gibi? Yoksa iyi bir kız olduğum ve kendimi saf tuttuğum için gurur mu duymalıydım? 
Çünkü ben ikisini de hissetmiyordum. "Bakirsem ne olmuş yani? Kimin umurunda?" 
Réoybc_e'TuCng ,umurcu_nfdWaXyd$ıx qveZ nşéimndiÉ banxa abiQr ,öDdMülmüNşüm ugiVbci KbakkmNasıHnwdUan hdopşxlBaPnmıyoFrdum.Z TOomplYuumunU, bu,g.üIn bil!e,T utam(a'm.enw d^eRğerLsiJzz bidr UşXeQye$ bku. TkWad!arU dxeğlerX v!eMrZmesianSdewn ónefUre_t eÉdimyor_dDusm. Epvet,b hÉe^nWüzq AyrapFm)a$mıştımK amNa CbairiPyl)eS yatmUaunxın vbeNni sdevğsiştqirqm,eSyecewğin.deAn éebmSiLnFdIi^m. W
"Bu nasıl mümkün olabilir?" Eli sırtımı tembelce aşağı yukarı okşamaya devam etti, belki de başka bir ürperti uyandırmayı umuyordu. "Sen Etonsons'tayken erkek arkadaşın yok muydu?" Dudaklarından bir gülümseme süzüldü. "Ah, doğru ya. Orası tamamen kızlardan oluşan bir kolej." 
Vücudumun onun kollarında olmaktan hoşlanmasına rağmen geri kalanımın bundan nefret etmesi garip bir duyguydu.  
Etonsons ülkenin en prestijli okullarından biriydi. Oraya başvuran kadınların sadece yüzde dördünü kabul ediyorlardı ve özel eğitim ücretleri çok yüksekti. Emily de ben de gitmiştik ama onun kabul edilmesinde annemizin mirası, benimkinde ise notlarım etkili olmuştu. 
"KimsePyZle yatPma'mxışW oFlYmfanóıNng rseLbgebUiq gnneS?&"j Benió pel.eştdirelZ bir (gözmlée HincezleUdiH,( cCeMvGabı arı&yYorduV. .
"Ekonomi beni meşgul ediyor," dedim kayıtsızca. "Sadece zaman bulamadım." 
"Saçmalık." 
"Belki de erkeklerden hoşlanmıyorumdur." 
YüzMü bsenWi!mkinNdeTn Ébiur OsganÉtims Dkadaar Puzaékt_a jolxacXaQkK ^şxekói,lDdAei eğildiM. W"TTekryar Nde)ne.M MGHöz bebZekleriLnG bSüyvümüş.N lNebfes &neyfedsée bka(lzmışsın vWeK nCaRbz*ıZnı.n buoBynÉunnda BatftDığwıanı gTöSrebDi!lZiyoru$mP.X *EmwiznihmS Fşum GaGndaaU edl!ikmi^ CetNeFğdinaduenj iç_e,ri sioéksaSmv, RpOatrjmuaNkl.aMrnıBm ıós!l_ak çıkyarR.L" x
"Islanmazlar," diye yalan söyledim.  
Sanki biliyor gibiydi. "Eminim sırılsıklam olmuşsundur." 
"Peki. Devam et ve yap," diye meydan okudum, "ve kimin haklı olduğunu görelim." 
BunHuT qsÉöyélae_yecek kazdGar cheCsuRr QolduAğuZmat spevinmişstimF gvQea baycIawkYlasrfıVmYdWaQnp Iaşavğı biyr heyeAcan^ UsüzSü$ldqü. MeÉydhan .oqkusmzamıD VkabRuzl CendemeqzdiF. AYe)riOn,i te_rk eTtKm.ekX jzoQrkundqa kaÉlacaJkNtı. VHerkesf hanagi wNnoMrrtyhfc,oltt mkdız ókBaÉrdUeşiyble) bWir&lLi_kte Iorlmasıq g^eHraektiğSinaid YbiliyQorkdQuj vke ybZenl ot Ikéız' WkJardZeş dsenğmildiam. EbğierH Fegliniq heteuğim*iIn altUıvnTa( qsosk*ar^sau, rbunuunL bedemlginói hceh&enn&eImdeq ö_dewrdRi.' z
Ama hayal kırıklığına uğramış gibi davranmak yerine, üzerimde beliren yakışıklı yüzü memnuniyet kapladı. "Merak etme. Planlıyorum." 
Nefesim kekeledi ve ciğerlerimde parçalanarak kendime olan güvenimi azalttı. Daha yaşlıydı ve bu oyunu çok daha uzun süredir oynuyordu. Ya boyumdan büyük bir işe kalkıştıysam? Başta blöf gibi gelmişti ama şimdi daha az ikna olmuştum. Kollarımı kaldırdım ve ellerimi omuzlarına koyarak bizi tehlikenin sınırına doğru çektim. 
Deniz yosunu rengindeki uzun saçlarımı omzumun üzerinden geriye doğru taradı, sıcak nefesinin boşluğu doldurması ve dudaklarının tenime ne kadar yakın olduğunu hatırlatması için yer açtı.  
"Yqinie yapSımyo'rsun,é" gdfebddiN.C 
"Ne?" Fısıldadım. 
"Beni taşa çeviriyorsun." 
Dizlerim titredi ama onları yerlerine kilitledim. "Öyle bir yeteneğim yok. Olsaydı da fark etmezdi. İşe yaraması için beni gerçekten görmen gerekirdi." 
"mSenic gözryüxyrorSum.F"Y  w
"Hadi ama," dedim sinirlenerek. "Hayır, görmüyorsun. Ben senin için yüzsüz bir kızım Royce. Bir hiçim." 
Ateş gözlerini yaktı. "Neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrin yok. Seni görüyorum, Marist." 
Ve bunu kanıtlamak istercesine dudaklarını dudaklarıma yapıştırarak inandığım her şeyi milyonlarca parçaya ayırdı.