Zapewnij jej bezpieczeństwo

Rozdział 1 (1)

==========

Listopad 10

Derek Tower szedł korytarzem w kierunku sali konferencyjnej nr 1, z kubkiem czarnej kawy w ręku, jego odbicie przesuwało się wraz z nim po ścianach z wypalonej stali. Jedwabisty śmiech kobiety poinformował go, że Holly i Nick Andris już tam są. Zespół mąż-żona i dwóch najlepszych agentów Cobry - właśnie wrócili z tajnej misji w Kolumbii i przyszli na odprawę.

To musiało być szybkie. Derek musiał złapać samolot.

Miał być w Stambule jutro rano. Agent Kobry przeniknął do kręgu rekrutów IS, a jutro mieli go zlikwidować. To był rodzaj tajnej pracy, którą Cobra wykonywała dobrze, rodzaj, który wymagał doskonałej koordynacji, bezbłędnego wykonania i całkowitej tajemnicy.

Derek wszedł do sali konferencyjnej, jej szklane ściany dźwiękoszczelne i wyposażone we wbudowane żaluzje, które były już zamknięte. "Dzień dobry."

Andris przeciągnął spojrzenie od swojej żony. "Dzień dobry."

"Hej, Derek." Usta Holly wykrzywiły się w uśmiechu, który zmieniał mężczyzn w idiotów.

Naturalnie platynowa blondynka z dużymi brązowymi oczami i zabójczymi krągłościami, mogła być gwiazdą filmową. Zamiast tego, wykorzystała swój mózg i dobry wygląd do pracy w CIA, zbierając informacje poprzez intymny kontakt z mężczyznami - a czasami kobietami - którzy zostali uznani za zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych. Kiedy została zdemaskowana i prawie zabita, Derek i Javier Corbray, partner biznesowy Dereka, zaproponowali jej pracę. Zatrudnili również Andrisa, byłego operatora Delta Force, który pracował jako mięśniak dla CIA.

Dla Dereka, Holly była najcenniejszym aktywem Kobry. Każdy mógł zostać wyszkolony do celowania i strzelania, ale niewielu potrafiło zbierać informacje, gdy obmacywał ich narkotykowy król, organizator terroryzmu lub zagraniczny zabójca.

"Masz go. Dobra robota. Jak minął ci lot?" Derek usiadł i wcisnął przycisk na panelu kontrolnym, który włączył ekran widokowy i wprowadził Corbraya na ich spotkanie z Waszyngtonu.

Andris podzielił się spojrzeniem z żoną. "Przespaliśmy większość drogi".
Racja.

Ci dwaj byli szalenie zakochani. Raz zostali przyłapani na nagraniu, jak pieprzą się na stole w sali konferencyjnej nr 2. Derek nie rozumiał miłości, ale rozumiał pożądanie. Założyłby się o swój tyłek, że w ogóle nie spali. "Corbray, jesteś tam?"

"Świetna robota." Na ekranie pojawiła się szczerząca się twarz Javiera Corbraya.

Corbray, były Navy SEAL, pracował z Derekiem przy tworzeniu tej firmy, podnosząc Dereka z popiołów jego prywatnej firmy ochroniarskiej-Tower Global Security, która została zmuszona do bankructwa. Corbray spędzał dużo czasu w stolicy, gdzie jego żona, Laura Nilsson, pracowała jako dziennikarka telewizyjna.

Derekowi to odpowiadało. Nie tęsknił za użeraniem się z garniturami w Kongresie.

Derek spojrzał na zegarek. "Muszę się dostać na lotnisko, więc zróbmy to".

Corbray poszedł pierwszy. "Dziś rano miałem w skrzynce odbiorczej wiadomość od prokuratora generalnego. Jest podekscytowana, że ma tego dupka w areszcie."

Dupkiem w tym przypadku był Christopher David Hansen, były oficer Straży Przybrzeżnej, który wykorzystywał swoją pozycję, by pomóc kolumbijskiemu kartelowi przemycić kokainę do San Diego. Kiedy zorientował się, że DEA ma na niego oko, uciekł do Kolumbii i próbował ukryć się w dżungli. DEA nie było w stanie się do niego zbliżyć. Było zbyt wiele przecieków, zbyt wiele oczu na drogach, zbyt wielu ludzi gotowych dać cynk szefom kartelu, gdy tylko jakiś gringo o niego zapyta.

Ale wywiad DEA ujawnił, że Hansen lubił bić dziwki i kilka razy w miesiącu opuszczał swoją kryjówkę w poszukiwaniu zdobyczy. To właśnie wtedy zadzwonili do Cobry.

Andris przesunął swój pisemny raport przez stół. "Na podstawie otrzymanych informacji, założyliśmy naszą operację poza Charaką. W mieście jest mała kantyna, gdzie lubi pić i podrywać pracujące dziewczyny."

Holly opowiedziała im jak pojechała na obrzeża miasta, sama, ale z mikrofonem, podczas gdy Andris i jego zespół umieścili się strategicznie poza zasięgiem wzroku. Weszła do kantyny udając turystkę, której chłopak ją porzucił i której zepsuł się samochód.
"Kiedy nikt nie mówił po angielsku, zaczęłam płakać i poprosiłam o drinka, a potem o kolejnego. Udawałam, że się marnuję. On siedział w kącie z jedną z dziewczyn, obserwując. Zrobiłam trochę pijanego tańca i w końcu wziął przynętę."

"Oczywiście, że tak", powiedział Derek.

Bezradny, pijany, i niesamowicie piękny - nieodparta kombinacja dla drapieżnika takiego jak Hansen.

Holly opowiedziała im jak oznaczyła Hansena mikro-nadajnikiem GPS podczas uścisku, na wypadek gdyby nie próbował jej poderwać. Ale wtedy ten drań zaoferował, że pozwoli jej zostać u siebie i przyśle lawetę po jej samochód. Udała wdzięczność, pozwoliła mu postawić kolejnego drinka i opuściła kantynę wraz z nim i jego dwoma uzbrojonymi sicarios.

Derek martwił się o tę część planu. To było ryzykowne jak cholera, żeby była sama z tym skurwielem i jego wyszkolonymi zabójcami.

Z drugiej strony, Holly była profesjonalistką, a zarządzanie ryzykiem było częścią jej pracy.

"Zatrzymał się kilka mil w dół drogi i kazał swoim ludziom zabrać mój telefon i paszport na przechowanie, powiedział."

"Przechowanie." Ton Corbray'a był ostry z sarkazmem. "Co za bohater."

Gdyby Holly była zwykłą turystką, jej życie zakończyłoby się tego dnia. Hansen zniszczyłby telefon, nie spieszył się z gwałceniem i biciem jej, a potem rozwaliłby jej głowę i wrzucił ciało do bagna.

Holly skończyła swoją część opowieści. "Powiedział swoim chłopakom, żeby wysiedli z pojazdu, bo on i ja zamierzaliśmy się trochę zabawić. Poczekałam, aż jego spodnie będą w dół, a potem rzuciłam się na niego. Spoliczkował mnie, ale stracił erekcję".

Szczęka Andrisa zacisnęła się, jego wyraz twarzy był twardy. "Cel wyszedł z pojazdu, żeby się umyć i wciąż miał spodnie wokół kostek, kiedy ruszyliśmy na niego. Wyeliminowaliśmy dwóch ochroniarzy, zapakowaliśmy Hansena, wepchnęliśmy go na tył naszego pojazdu i ruszyliśmy prosto na lotnisko. Zajęło to mniej niż dwie minuty. Mogłem, ale nie musiałem, uderzyć go prosto w twarz".